Lef

De historische lancering van het champagnehuis Lef De drie Duitse broers Gottlieb (1782-1852), Jacobus (1779-1835) en Philipp Mumm (1782-1842) uit Hessen en Friedrich Giesler uit het Rijnland richtten op 1 maart 1827 samen met een heer G. Heuser (vermoedelijk ook van Duitse afkomst) een bedrijf op met de naam P. A. Mumm & Co. De 'P. A.' verwijst naar de rijke vader van de drie broers, Peter-Arnold Mumm (1733-1797), die in 1761 al een wijnhandel in het Rijnland had opgericht. De historicus François Bonal merkt op dat de heer Heuser ook al een gerenommeerd wijnhandelshuis in het centrum van Reims bezat en dus ook betrokken was bij de wijnhandel in Reims. Champagne wist de weg. Meneer Heuser was ook getrouwd met een dame uit de Champagne.

Aanvankelijk beschikte het jonge bedrijf niet over eigen productiefaciliteiten en wijngaarden. Wat echter niet ontbrak, was een enorme ijver bij het opbouwen van een netwerk van goede wijnboeren en leveranciers in de Champagne, die de heer Heuser vanaf het begin aanmoedigde om compromisloos te streven naar de hoogste kwaliteit - zelfs als dit betekende dat de basiswijnen duurder waren voor Mumm om in te kopen. In het allereerste jaar slaagde het jonge Huis Mumm erin om een aanzienlijke hoeveelheid champagne te exporteren naar Duitsland, België, Engeland en Rusland. Ik vermoed dat waardevolle handelscontacten van de gevestigde wijnhandel van vader Peter Arnold Mumm het jonge bedrijf in Reims ten goede zijn gekomen. Zo werd het jonge P. A. Mumm & Co. een indrukwekkende 69.825 flessen in zijn allereerste jaar. Aanvankelijk was dat niet alleen champagne, maar vooral nog witte, rosé en rode wijnen.

De heer Heuser behoorde blijkbaar niet meer tot het nog jonge huis na 1830. De heer Giesler verliet het huis Mumm in 1837 om zijn eigen champagnehuis op te richten. In 1838 werd het huis van P.A. Mumm & Co. in Reims intern gereorganiseerd en vanaf dan was het stevig in handen van de familie Mumm. Na de dood van een van de oprichters, Gottlieb Mumm, ontstond er in 1852 onenigheid tussen de partners. Dit resulteerde in twee Mumm-huizen in Reims. Georges Hermann Mumm, zoon van de broer Gottlieb Mumm die oorspronkelijk betrokken was bij de oprichting, richtte nu G. H. Mumm & Co. op. Jules Mumm, (1809-1863), zoon van de oorspronkelijke oprichter Jacobus Mumm, handelde nu onder de naam Jules Mumm & Co. Hoewel nu onafhankelijk, bleven beide huizen in nauw contact met het huis van Peter Arnold Mumm in Duitsland. Huwelijken en partnerschappen tussen de familie Mumm en leden van belangrijke families uit de Champagne en Duitsland resulteerden in strategisch nuttige connecties met de aristocratie. De familie Mumm zelf werd uiteindelijk in de adelstand verheven. Invloedrijke families zoals de Bary en von Guaita kwamen in beeld. Jules Mumm & Co. begon echter rond 1903 financieel te wankelen en werd in 1910 ontbonden, waarbij G. H. Mumm & Co. het voormalige bedrijf gedeeltelijk opkocht (inclusief het merk 'Jules Mumm'). Een razendsnelle opkomst van het huis G.H. Mumm & Co. volgde. Kort voor de Eerste Wereldoorlog leverde het huis Mumm al 3 miljoen flessen champagne per jaar.

Terwijl sommige andere champagnes tegenwoordig trots op het etiket verwijzen naar hun status als officiële leverancier van een of ander koninklijk hof, was Mumm al in 1890 een geliefde leverancier van vele koninklijke (bijv. België, Denemarken, Engeland, Noorwegen, Oostenrijk-Hongarije, Pruisen en Zweden) en hertogelijke hoven (bijv. Hessen-Darmstadt, Oldenburg). Vroeger was er een speciaal Mumm-label dat trots veel koninklijke wapenschilden toonde.

Het is ook opmerkelijk dat het Huis Mumm tot 1880 blijkbaar slechts een heel kleine wijngaard bezat rond Verzenay (0,23 ha). Pas in 1882 kocht Mumm 7,6 hectare in het kostbare wijnstadje Cramant. Tegen 1914 bezat het huis bijna 50 hectare wijngaarden. Later zouden er nog veel meer wijngaarden volgen. In die tijd was wijnbouw in de Champagne een zeer kostbare onderneming. Naast het toch al onvoorspelbare klimaat in de Champagne, dat tot op de dag van vandaag grote schade kan aanrichten met stormen, hagel, regen en vorst, stonden de wijnstokken voortdurend bloot aan een groot aantal vervelende plagen, die de wijnbouwers met nauwgezette handenarbeid moesten bestrijden. In die tijd werden wijnstokken ook vastgezet met houten palen (in plaats van draadstrengen zoals later), die door wijngaardarbeiders met zware houten borstplaten in weer en wind in de grond moesten worden geslagen. De oogsten waren vaak klein of van mindere kwaliteit. Het is daarom begrijpelijk dat verschillende Champagnehuizen in die tijd de voorkeur gaven aan de aankoop van basiswijnen en wijnstokken in plaats van zelf de arbeidsintensieve en economisch riskante taak van wijnbouw op zich te nemen.

Bij Mumm werd al vroeg aandacht besteed aan de kwaliteit van de basiswijnen en de juiste productie van de champagnes. Historicus Patrick Forbes merkt op dat Mumm al in 1836 enkele enorme vaten van 12.000 liter importeerde uit de Rijnpfalz, die werden gebruikt voor de eerste gisting. Tegelijkertijd werden er moderne druivenpersen geïnstalleerd. Al in de jaren 1850 begon Mumm met de bouw van grote kelders diep in de kalksteen, waardoor de champagnes optimaal bewaard konden worden.

Toen Duitsland in 1914 de oorlog verklaarde aan Frankrijk, was Georges Hermann (von) Mumm nog steeds een Duits staatsburger. Dit werd plotseling zijn ondergang. Hij werd samen met andere Duitsers in Reims gearresteerd, meegenomen en gevangen gezet. Het hele bedrijf G.H. Mumm & Co. werd in datzelfde jaar in beslag genomen. Georges Robinet (1869-1953), voormalig verkoopdirecteur en voormalig naaste medewerker van de heer Mumm, ontfermde zich vrijwillig over het lot van het bedrijf tijdens de turbulente oorlogsjaren. Hij kwam zelf uit een lang gevestigde en gerespecteerde Champagnefamilie. Hij kende elk detail van het champagnevak door een levenslange praktijkervaring.

Na de oorlog werden het huis en zijn merken in 1920 geveild. Het winnende bod ging naar een groep genaamd 'Société Vinicole de Champagne', waarvan de raad van bestuur Georges Robinet (nog steeds) aanstelde als manager van het huis. Hij leidde het wel en wee van Mumm met veel succes tot 1940. Tijdens zijn ambtstermijn gebruikte hij handige marketing om het Franse merk 'Cordon Rouge' op de voorgrond te plaatsen en de Duits klinkende naam 'Mumm' naar de achtergrond te laten verdwijnen. In die tijd vreesde hij dat de Duitse naam 'Mumm' de verkoop zou kunnen belemmeren.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontmoette Robinet een advocaat genaamd René Lalou uit Parijs, die verantwoordelijk was voor de levering van champagne aan de Franse frontsoldaten tijdens zijn tijd in het leger. De twee mannen werden later goede vrienden. René Lalou was in 1904 getrouwd met een vrouw van de familie Dubonnet. Ene Emile Dubonnet zat in de huidige raad van bestuur van het bedrijf Mumm. Vanwege zijn prestaties en familieconnecties werd Lalou in 1929 benoemd in de raad van bestuur, waar hij onder andere de financiële basis van het bedrijf verstevigde. Tegen de jaren 1920 - de 'Roaring Twenties' - was het huis weer helemaal gestabiliseerd. Aan het begin van de jaren 1930 was het Huis Mumm sterker dan ooit - er werden nog meer wijngaarden aangekocht en champagnes van hoge kwaliteit geproduceerd. Niets leek een succesvolle toekomst in de weg te staan - totdat de Tweede Wereldoorlog uitbrak.

Tussen 1940 en 1944 werd Champagne bezet door de Duitse Wehrmacht. Een Duitse 'commissaris voor wijnimport Frankrijk' genaamd Otto Klaebisch was verantwoordelijk voor het toezicht op alle Champagnewijnen. Hij moest onder andere zorgen voor een gunstige inkoop van champagnes, die vervolgens in Duitsland en soms via Duitsland naar het buitenland werden verkocht. Ook leverde hij champagne aan de Wehrmacht. En hij moest ervoor zorgen dat de champagneproductie lokaal op peil bleef. Er werden marktconforme onderhandelingen gevoerd met de huizen en de Vichy-regering van bezet Frankrijk. Maar soms werd champagne ook gewoon geconfisqueerd als dat nodig was. De champagneproductie zelf ging door. In de volksmond van de Champagne van die tijd stond Klaebisch bekend als de 'leider van de Champagne'. Geen enkele fles champagne mocht zonder zijn toestemming verkocht worden. Aanvankelijk dachten sommige wijnboeren ten onrechte dat ze Klaebisch voor de gek konden houden met inferieure champagnes. Klaebisch, afkomstig uit de Rheingau, was echter zeer vertrouwd met champagne, Mousserende wijn en wijn in het algemeen, vooral omdat hij voor de oorlog voor een champagnehuis had gewerkt. Zijn schoonbroer Joachim von Ribbentrop was minister van Buitenlandse Zaken van het Duitse Rijk. Von Ribbentrop werkte voor zijn politieke carrière als champagnevertegenwoordiger in Duitsland. Al in 1940 werden ongeveer 320 miljoen flessen van de edele drank naar het Duitse Rijk getransporteerd.

Op dat moment nam ene Godefroy Hermann von Mumm, de zoon van Georges Hermann von Mumm, geboren in Reims in 1908, contact op met de Société Vinicole de Champagne in Parijs. Volgens de historicus François Bonal liet hij de voorzitter René Lalou weten dat hij nu overbodig was, omdat er geen voorzitter meer was. Tegelijkertijd maakte hij hem duidelijk dat het Mumm-huis zijn familiehuis was. Op dezelfde dag verscheen hij ook in Reims en ontsloeg Georges Robinet zonder opzegtermijn. In de tijd die volgde, maakte hij naam als een bekwame manager van het Huis Mumm, die op voorbeeldige wijze voor zijn werknemers zorgde. In Verzenay werd een recreatiecentrum opgericht voor de kinderen van de werknemers. Hij slaagde er ook in om bijna alle werknemers te bevrijden die tijdens de oorlog door de Duitsers gevangen waren genomen. Ondanks de moeilijke tijden kon hij tussen de 1 en 1,5 miljoen flessen champagne per jaar leveren. Een 'grote klant' was de Wehrmacht. De etiketten hiervoor moesten volgens de voorschriften voorzien zijn van het opschrift 'Wehrmachts- Marketenderware Verkauf im freien Handel verboten' en 'Réservé à la Wehrmacht Achat et revente interdits'. Het kopen en verkopen van deze champagnes op de civiele markt was ten strengste verboden.

De verkoop van champagne op de Franse thuismarkt was goed voor het huis Mumm, en in 1942 zelfs zeer goed met 370.000 flessen champagne. De hierboven vermelde bezorgdheid van de heer Robinet over de Duitse naam Mumm bij de marketing binnen Frankrijk was dan ook waarschijnlijk misplaatst. Veel grote exportklanten, zoals de VS, konden op dat moment natuurlijk niet bediend worden. Leveringen aan neutrale landen werden streng gecontroleerd en beperkt in hoeveelheid. In de weken na de bloedige gevechten van 6 juni 1944 in Normandië (D-Day), anticipeerden veel Fransen in de Champagne al op de bevrijding van Frankrijk door de geallieerden. In augustus 1944 nam Godefroy Hermann von Mumm in perfect Frans afscheid van zijn werknemers met de wens dat ze alsjeblieft nooit zouden vergeten dat Mumm een grote naam was die zich op de wereldmarkt moest blijven laten gelden door de prestaties van zijn werknemers - een wens die vandaag de dag, achteraf gezien, als vervuld zou worden beschouwd. Onmiddellijk daarna werd von Mumm gevangen genomen door de Britten. Op 7 mei 1945 (VE-Day) werd een eenvoudig schoollokaal in Reims, het hoofdkwartier van generaal Eisenhower, bekend als de 'Salle de Reddition' toen de onvoorwaardelijke overgave van alle Duitse troepen werd ondertekend.

Na de oorlog nam de Société Vinicole de Champagne het huis van Mumm weer over.
In 1946 werd de naam van het huis veranderd in 'G. H. Mumm & Co, Société Vinicole de Champagne, Successeurs'. Deze lange naam verscheen decennialang voluit op de etiketten van Mumm. René Lalou was ook terug - niet alleen als voorzitter van de raad van bestuur, maar ook als fabrieksdirecteur. Direct na de oorlog was vooral het geallieerde leger een belangrijke klant van het bedrijf. In de jaren 1950 nam de vraag naar champagnes van Mumm enorm toe. Tegelijkertijd vergrootte Mumm haar wijngaardbezit aanzienlijk en breidde gestaag uit. In de jaren 1960 werden er ongeveer 3 miljoen flessen geproduceerd, in de jaren 1970 6 miljoen. Tegen 1979 was dit cijfer gestegen tot bijna 9 miljoen flessen champagne. René Lalou paste de oude strategie toe om de smaken aan te passen aan verschillende exportmarkten - vergelijkbaar met de tijden van de koningen en tsaren. Met de kwaliteit van de legendarische cuvées van Mumm als basis werd de dosering van hedendaagse smaaktrends specifiek aangepast aan de belangrijke exportlanden. Zo was er soms een 'Goût Americain', die de nadruk legde op de smaken die populair waren in de VS.

René Lalou stierf in 1973 op de rijpe leeftijd van 96 jaar. Na zijn dood werd hij jarenlang geëerd met een speciale Champagne René Lalou, waarvan hij het recept enkele jaren voor zijn dood zelf had samengesteld. Behalve de koningin-moeder in Engeland (haar favoriete champagne!), scoorde deze champagne regelmatig meer dan 90 punten bij internationaal gerenommeerde kenners.

In 1955 verwierf de Canadese Seagram Distillers Corporation aandelen in het bedrijf. De toenmalige president van Seagram, Samuel Bronfman (1889-1971), trad in 1959 toe tot de raad van bestuur van Mumm. In datzelfde jaar werd al een aanzienlijke expansiedrift zichtbaar: 79% van het beroemde champagnehuis Perrier-Jouët werd overgenomen. Hoewel ze onafhankelijk van elkaar waren, besloten de twee huizen om samen hun wijngaarden te bewerken en bepaalde apparatuur en productiefaciliteiten te delen. In 1972 nam het Huis Mumm een belang in het al even beroemde monopolehuis Heidsieck and Co., eerst met 84%, dan in 1980 met 99% en in 1985 nam het het huis volledig over.

Ondertussen werd het bedrijf ook de 'Mumm Group' genoemd, hoewel de verschillende huizen grotendeels onafhankelijk bleven in het beheer en de productie van hun champagnes. In 1985 verwierf Seagram met 91% een meerderheidsbelang in de Mumm Group. In 1999 kocht de Amerikaanse groep Hicks, Muse, Tate & Furst het huis G. H. Mumm. Op het moment van schrijven behoort het champagnehuis G.H. Mumm tot de Britse groep Allied Domecq.

De beroemde diagonale rode band op de etiketten van het champagnehuis Mumm is al van ver herkenbaar. Ondanks 8.000 andere champagnemerken en meer dan 1,5 miljard flessen van verschillende mousserende wijnen van over de hele wereld, blijft Mumm zich met succes opwerpen als een reus onder de champagneproducenten. Hoe slaagt Mumm erin om jaar na jaar talloze mensen in meer dan 100 landen te inspireren met meer dan 9 miljoen flessen champagne? Om een antwoord te vinden op deze vraag moeten we het Huis Mumm van naderbij bekijken, want dit succes op lange termijn is gebaseerd op veel meer dan alleen uitstekende champagne.

Hoewel champagne vanzelfsprekend is bij het huldigen van topprestaties of bij allerlei feestelijke gelegenheden, wordt vooral champagne van Mumm in veel kringen - wereldwijd - als onmisbaar beschouwd! Sinds 1827 is Mumm erin geslaagd om niet alleen 'klanten' te vinden, maar ook talloze vrienden en bewonderaars.

Mumm champagne wordt al heel lang geassocieerd met de luchtvaart. Op de laatste verjaardag van de beroemde Amerikaanse piloot Chauncey Spencer was er bijvoorbeeld een Rehoboam-fles Mumm Cordon Rouge. Hoe toepasselijk dat het Mumm was die deze viering begeleidde, want Mumm was al de sponsor van de grote 'Pilot's Prize' bij de beroemde vliegtuigwedstrijd tijdens de 'Grote Week van de Champagne' bij Reims in 1909. Nog daarvoor, in 1907, had Mumm 100 flessen champagne geschonken aan de legendarische Wilbur Wright Aero Club in de VS.

Mumm heeft echter niet alleen een traditionele band met de luchtvaart, maar ook met de zee. Mumm is altijd al een favoriet geweest voor scheepsdopen. Mumm is ook sponsor van de Admiral's Cup en de Sailing Tour de France in de internationale zeilsport en is terug te vinden in ontwerpen zoals de beroemde Mumm 30-jachten. En in de autosport, zoals Formule 1-races, is Mumm ook een grote favoriet.

Champagne van het huis Mumm is ook geëerd in vele films. In de klassieke film Casablanca (1942) bijvoorbeeld, laat de nachtclubeigenaar 'Rick' (Humphrey Bogart) de wereld zien hoe je van een glas champagne geniet met een schoonheid als 'Ilsa' (Ingrid Bergman). In stripverhalen komen we het rode lint op de fles tegen in 'Kuifje' of op de amfoor van 'Asterix'.

Mumm onderhoudt ook al vele jaren een ondersteunende relatie met de kunsten. De operette 'La Périchole' van Offenbach wordt vaak begeleid door het 'Cordon Rouge Ballet'. Mumm vloeide in de glazen van vele beroemde kunstenaars zoals Braque, Foujita, Matisse, Maillol en Picabia bij de opening van de Coupole in Montparnasse. De karakteristieke cordon rouge band werd gebruikt in werken van Yves Brayer, Terechkovitch, Chapelain-Midy, Jean Carzou, Michael Huggins en Utrillo. De beroemde Japanse kunstenaar Tsuguharu-Léonard Foujita (1886-1968) was bijzonder nauw verbonden met Mumm. Een leuke uitweiding hierover op dit punt:
Een 'champagneroosje' gemaakt door Foujita sierde een speciale Mumm Cuvée Olympique, bedoeld voor de Olympische Spelen van Tokio in 1964. Dit delicate roosje, dat maar één ochtend zou blijven leven, sierde ongeveer 30 jaar lang het halsetiket van de Mumm rosé. Foujita had eerder een prachtig schilderij gemaakt met de titel Vierge à la vigne (Meisje van de wijngaarden) voor een voormalig directeur van Mumm, René Lalou (1877-1973). Fujita verwerkte het motief van de roos later opnieuw in een schilderij genaamd La petite fille à la rose (Het kleine meisje met de roos).

Foujita was boeddhist van geboorte. Op een dag, op hoge leeftijd, stak hij in de kathedraal van Reims een kaars aan volgens de boeddhistische traditie. Op dat moment kreeg hij een openbaring en zei plotseling: "Ik wil christen worden! In oktober 1959 bekeerde hij zich tot het katholieke geloof en werd samen met zijn vrouw Kimiyo gedoopt in de kathedraal. Vanaf dat moment werd 'Léonard' toegevoegd aan zijn naam en 'Marie-Ange' aan die van zijn vrouw. Zijn peetouders waren Monsieur René Lalou, toenmalig hoofd van het Huis Mumm, en Madame François Taittinger. Ontroerd door deze religieuze gebeurtenis kocht René Lalou een stuk grond in de buurt van het hoofdkantoor van Mumm in Reims en financierde de bouw van de kapel Notre Dame de la Paix. In de zomer van 1966 begon Foujita, al 80 jaar oud en dus een jaar voor zijn dood, de kapel te versieren met christelijke fresco's met scènes uit het Oude en Nieuwe Testament, hoog op een schavot. Drie maanden lang, elke dag van zeven uur 's ochtends tot zeven uur 's avonds, wijdde hij zich aan deze taak. Na voltooiing werd de kapel overgedragen aan de stad Reims.
Na zijn dood werd Foujita begraven in de buurt van Parijs. Ruim 30 jaar later ontdekte zijn vrouw (die allang was teruggekeerd naar Japan) een van zijn oude dagboeken, waarin ze tot haar verbazing zijn laatste wensen ontdekte in een aantekening uit 1964. Zijn wens was om een kapel te bouwen, daar een deel van zijn leven door te brengen met het maken van fresco's en uiteindelijk daar begraven te worden met zijn vrouw. De stad Reims vervulde zijn wens in 2003 door zijn stoffelijke resten in deze kapel te herbegraven. Vandaag de dag wordt het beschouwd als een culturele insider tip voor toeristen in Reims.

Een voordeel voor het merk is dat de originele Duitse naam 'Mumm' ook een zeer positieve connotatie heeft in het Engels: Veel Canadezen noemen hun moeder in de omgangstaal graag 'Mum'. In Engeland en de VS kent bijna iedereen de eeuwenoude uitdrukking "Mum's the word!" (wat betekent "Stilte is goud!"). In de jaren 1930 gebruikte Mumm dit gezegde in de slimme reclameslogan 'Mumm's the word! De naam 'Mumm' is ook memorabel omdat hij heel kort is en 75% van de letters een 'M' voorstelt.

Volgens de bekende historicus François Bonal kwam het idee van het rode lint, het cordon rouge, dat een handelsmerk is geworden, van de vader van een vertegenwoordiger van Mumm (Welby Jordan) uit Parijs in die tijd. Rond 1870 adviseerde hij Georg Hermann von Mumm om de flessen te versieren met het rode lint van het Legioen van Eer (Légion d'honneur). Het resultaat was dat de flessen in 1875 voor het eerst werden versierd met een rood satijnen lint rond de hals. De gekruiste uiteinden van het lint kregen een zegel met de inscriptie 'Cordon Rouge'. Dit idee was meteen een marketinghit. Tegen 1881 was het rode lint onmisbaar geworden. In 1883 registreerde Mumm een etiketontwerp als handelsmerk, dat het diagonale rode lint met de inscriptie 'Cordon Rouge' bevatte en de eerdere satijnen linten verving. Het ontwerp van het etiket voor Mumm Cordon Rouge is tot op de dag van vandaag in essentie onveranderd gebleven.

Mumm Cordon Rouge is ook populair in China sinds 1979, vooral omdat de rode streep in China wordt beschouwd als een symbool van geluk. In de loop der decennia heeft Mumm echter ook cordons in andere kleuren geproduceerd om verschillende smaken te weerspiegelen. Jarenlang werden de Demi-Sec champagnes van Mumm bijvoorbeeld gekenmerkt door een cordon vert, een groene band.

Afbeeldingen van verschillende 'Mumm-Cordons' van vroeger uit mijn etikettenverzameling. Je kunt op de labels klikken voor een meer gedetailleerde studie.
Een adelaar is over het algemeen discreet afgebeeld op de etiketten van Mumm. De adelaar vindt zijn oorsprong eigenlijk in het embleem van Napoleon III. Deze adelaar heeft zeker ook een onbewust sympathiek effect op burgers van die staten die hun natie symbolisch associëren met een adelaar.

Veel belangrijker voor een champagnemerk is echter wat er in de fles zit. De champagne moet kloppen! Ook op dat vlak stelt Mumm nooit teleur. Integendeel: de champagnes van Mumm scoren al jaren regelmatig in de 80 en 90 jaar. Bovendien blijven de champagnes van Mumm, ondanks de hoge douanerechten op vele plaatsen, betaalbaar voor iedereen, ook in het buitenland. In de VS is de wijnvrije Cordon Rouge verkrijgbaar voor net geen 30 euro. De enorme vraag naar Mumm champagne op de wereldmarkt dekken met behoud van kwaliteit was en is geen gemakkelijke taak.

Mumm heeft altijd bekend gestaan als een modern huis dat vooruitstrevende productiemethodes gebruikt zonder echter de strenge wetten en principes van de champagneproductie te schenden. Zo werden al in de jaren 1960 de traditionele (zware) rieten manden die gebruikt werden voor het oogsten vervangen door plastic recipiënten, die gemakkelijker te reinigen, veel lichter en ook stapelbaar zijn. De gyropalette voor het automatisch schudden van de champagneflessen is sinds de jaren 1970 geïntegreerd in het productieproces van Mumm. Met het oog op vooruitgang richtte Mumm in 1971 een afdeling op met de naam G.C.E.V. (Groupement Champenois d'Exploitation Viticole). De taken van deze afdeling zijn het testen en implementeren van geavanceerde wijnbouwtechnieken en nauwe samenwerking met Franse en internationale onderzoeksinstituten. In de jaren 1980 werd bijvoorbeeld een lasergestuurde plantmachine ontwikkeld en met succes geïmplementeerd. Daarnaast heeft Mumm altijd gestreefd naar een efficiënte organisatie en sociaal welzijn op het gebied van human resources. Voor veel mensen is oogsten bij Mumm een eeuwenoude familietraditie. Ze komen van overal, vaak met de hele familie. Er zijn zelfs grootmoeders te vinden, van wie velen al een halve eeuw deelnemen aan de oogst. Volgens historicus François Bonal merkte René Lalou, lange tijd hoofd van het Huis van Mumm, ooit op dat hij, als peetvader van alle baby's die tijdens de oogst werden geboren, met al zijn bezittingen nooit de nodige kerstcadeaus zou kunnen kopen.
Overigens zijn de enorme kelders van het huis geen kalkstenen tunnels uit de Romeinse tijd, maar werden ze in de loop van zeven decennia door Mumm zelf gebouwd.

Mumm heeft het voordeel dat het veel kostbare wijngaarden in de Champagnestreek bezit. Met 219 hectare eigen wijngaarden op toplocaties zoals Ambonnay, Avenay, Avize, Aÿ, Bouzy, Cramant, Chambrécy, Vaudemanges en Mailly kan het Huis Mumm meer dan 20% van zijn druivenbehoefte zelf dekken. De rest van de behoefte komt van meer dan 600 leveranciers, waarvan de meeste Grand Cru-wijngaarden bezitten.
Dit betekent dat de keldermeesters kostbare wijnen van wel 80 crus in meer dan 1.200 vaten tot hun beschikking hebben voor het mengen van de champagnes. Hierdoor heeft Mumm altijd een interessante selectie champagnes aangeboden (die in de loop van de decennia enigszins is gevarieerd):

De grote internationale hit van Mumm blijft natuurlijk de Cordon Rouge. Deze is goed voor ongeveer 85% van de totale productie. Dit is een non-vintage champagne, die bestaat uit een blend van ca. 40 - 45% Pinot Noir, ca. 20% Pinot Meunier, ca. 25% Chardonnay en ca. 10-15% reservewijn van oudere jaargangen. Dankzij het overwicht aan Pinot Noir wijnstokken van hoge kwaliteit zijn fruitige tonen (citrus, peer, perzik en vele andere) en een goede structuur merkbaar. De Chardonnay druiven geven hem de vleugels van elegantie, en de Pinot Meunier druiven maken de blend compleet met hun kruidige frisheid van vanille en honing. De Mumm Cordon Rouge rijpt na de tweede gisting 3 jaar op de droesem. Hoewel dit veel langer is dan de voorgeschreven 15 maanden, is het net lang genoeg om zich uitzonderlijk jeugdig, fris en geurig te presenteren met de primaire smaken van de oorspronkelijke wijnstokken nog intact. De Cordon Rouge is daarom erg populair als aperitief. Het is ook een elegante begeleider van gerechten, vooral van niet al te stevige gerechten (ideaal bij vis- en gevogeltegerechten bijvoorbeeld). Op de Amerikaanse markt vinden champagneliefhebbers naast de typische Brut ook de versie 'Extra Dry' (Carte Classique), een iets zoetere champagne dan de Brut.

In Mumm Rosé komt de pittige Pinot Noir-druif in zijn natuurlijke pracht naar voren met ca. 60%. Vergezeld van ca. 20% Pinot Meunier en ca. 20% Chardonnay krijgt de kenner een evenwichtige champagne voorgeschoteld. Met zijn sterke ruggengraat van Pinot Noir past hij bij bijna elke maaltijd. Vooral bij vleesgerechten overtuigt hij niet alleen door zijn kracht, maar ook door zijn uitgesproken roze kleur, die ontstaat door toevoeging van stille rode wijn.
In jaren waarin de natuur een bijzondere harmonie creëert in de wijngaarden, eren de keldermeesters van Mumm dit met de creatie van speciale vintage champagnes. Op dit moment (2004) is de Cordon Rouge 1996 online de best verkochte wijn van Mumm. De 1996 wordt vaak genoemd onder de jaren '90 naast de prachtige jaren '90 en '1995. Kenners hebben veel respect voor deze wijn. Sommige wijncritici hebben het zelfs aangedurfd om de jaargang 1996 te vergelijken met de legendarische jaargang 1928. In die zin is de Cordon Rouge 1996 een goede keuze onder de vintage champagnes, vooral omdat hij barst van de nobele Pinot Noir van dit jaar met 63% in de assemblage. De Chardonnay zorgt voor finesse met zijn resterende 37%. Er worden wijnstokken gebruikt van de beste locaties in de Montagne de Reims en Côte des Blancs. Vintage champagnes van Mumm lijken door de naam 'Cordon Rouge' misschien nauw verwant aan hun gelijknamige non-vintage broers, maar ze worden beschouwd als volledig onafhankelijk. Ze hebben meer subtiele kracht, rijpheid, aangename complexiteit en ruggengraat. Bijgevolg kan de Cordon Rouge 1996 - net als de andere Mumm Millésimé vele decennia eerder - beschouwd worden als een uitstekende begeleider van bijna elke feestmaaltijd.
Ook de vrij zeldzame vintage champagne Mumm Grand Cordon is bekend bij kenners. Dit is een champagne van topkwaliteit die uitsluitend afkomstig is van Grand Cru wijngaarden. Al in 1876 werden champagnes van hoge kwaliteit in prachtig versierde flessen in beperkte hoeveelheden geproduceerd en vervolgens naar enkele klanten van het huis gestuurd. Uit deze traditie is de Mumm Grand Cordon ontstaan. De 90 op de foto wordt gepresenteerd in een prachtige antieke fles met rode satijnen linten.

De Mumm Demi-Sec is een relatief zoete champagne met 44g/l suiker. Bij de productie van de Demi-Sec geven de keldermeesters de frisse, smaakvolle Pinot Meunier met een vol aandeel van 50% de hoofdrol. Dit wordt aangevuld met racy Pinot Noir (35%) en elegante Chardonnay (15%). Demi-sec champagnes zijn niet alleen een prima keuze als begeleider van (niet al te zoete) desserts, maar passen bijvoorbeeld ook heel goed bij Chinese 'zoetzure' gerechten.

Zoals de naam belooft, is de Mumm Grand Cru een heel bijzondere champagne - uitsluitend gemaakt van de weinige crus met 100% rating in Champagne! De beste Pinot Noir wijnstokken uit Aÿ, Bouzy en Verzenay zijn goed voor 58%. De beste Chardonnay (42%) uit Avize en Cramant vervolledigen de blend.

Dan is er nog de vrij zeldzame Mumm de Cramant. Vroeger heette deze 'Mumm Crémant de Cramant'. Mumm de Cramant is een mousserende wijn die Crémant wordt genoemd omdat hij een lagere flesdruk heeft dan standaard champagne. Mumm de Cramant is een bijzonder waardevolle cuvée van het Huis Mumm: Alleen de beste Chardonnay wijnstokken van kostbare Mumm wijngaarden in de beroemde Grand Cru Cramant in de Côte des Blancs worden gebruikt om hem te maken. Deze altijd elegante charmeur wordt al lang zeer gerespecteerd door champagnekenners en is ook een belangrijk referentiepunt in de studie van de Blanc des Blancs in het algemeen. Deze citroenkleurige crémant met zijn opmerkelijk romige, delicate perlage betovert kenners met zijn citrus- en andere fruittonen en zijn ongewone frisheid en zachte tinteling in de mond. Het wordt beschouwd als een goede tip onder champagneliefhebbers.

Een oud etiket van een fles van 77 cl waarop destijds 'Crémant de Cramant' stond.
Hier en daar komen champagneliefhebbers en verzamelaars ook vintage champagnes tegen uit het Mumm assortiment van weleer. Zo wordt een vintage champagne genoemd naar René Lalou, de langjarige directeur van Mumm, als uitmuntend beschouwd. Er wordt ook gezegd dat deze champagne de favoriete champagne was van Hare Majesteit Koningin Elizabeth. De grote René Lalou 85 bevat bijvoorbeeld 50% Pinot Noir en 50% Chardonnay.

De geschiedenis van het champagnehuis Mumm is als een spannende roman.

 

 

 

Terug naar de woordenlijst | Je was hier: Mumm