Ανθρακικό οξύ | Όλα για τη σαμπάνια

In der Umgangssprache wird das Kohlendioxyd (CO2) im Αφρώδες κρασί gemeinhin als Kohlensäure (H2CO3) bezeichnet, obwohl nur ein verhältnismässig kleiner Anteil des physikalisch im Wein gelösten Kohlendioxyd (CO2 )sich mit dem Wasser tatsächlich ‚verheiratet‘ bzw. eigentliche Kohlensäure (H2CO3) bedingt.

Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το διοξείδιο του άνθρακα έχει ελαφρώς όξινη δράση. Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει την αντιληπτή γλυκύτητα ενός αφρώδους οίνου (τα επίσημα επιτρεπόμενα όρια για τα επίπεδα υπολειμματικών σακχάρων μπορεί επομένως να είναι υψηλότερα για τους αφρώδεις οίνους λόγω της σχετικά υψηλής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα).

Το διοξείδιο του άνθρακα τονίζει επίσης ορισμένα από τα γευστικά συστατικά ενός κρασιού, όπως τα οξέα και οι τανίνες. Για το λόγο αυτό, πολλοί γνώστες αποφεύγουν να πίνουν ορισμένα μεταλλικά νερά πριν ή κατά τη διάρκεια μιας γευσιγνωσίας, καθώς συχνά δεν είναι ουδέτερα στη γεύση (ανόργανα άλατα) και περιέχουν περισσότερο ή λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα. Συνεπώς, το διοξείδιο του άνθρακα επηρεάζει την αντίληψη της γεύσης του κρασιού που δοκιμάζεται. Το κρασί μπορεί, για παράδειγμα, να φαίνεται πιο πικρό ή πιο όξινο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα από άποψη οξύτητας. Ως εκ τούτου, συχνά προτιμώνται μεταλλικά νερά με ελάχιστο (ή καθόλου) διοξείδιο του άνθρακα και χαμηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα (λιγότερο από 500 χιλιοστόγραμμα ανόργανων συστατικών ανά λίτρο). Πολλοί λάτρεις του κρασιού επιμένουν επίσης απλά σε άγευστο νερό βρύσης πριν/κατά τη διάρκεια μιας γευσιγνωσίας. Η καθοριστική επίδραση του CO2 και του διοξειδίου του άνθρακα στη γεύση καταδεικνύεται με τη δοκιμή αφρωδών οίνων (ή ακόμη και μιας "κόλας") μετά το άνοιγμα λίγες ημέρες αργότερα χωρίς διοξείδιο του άνθρακα. Το διοξείδιο του άνθρακα διαλύεται γρήγορα. Από τη στιγμή που ο αφρώδης οίνος είναι μπαγιάτικος (φθαρμένος, νεκρός, passé, "επίπεδος"...), εμφανίζεται (μερικές φορές σημαντικά) πιο γλυκός.

Laut einer Studie der Universität Surrey in Guildford, Großbritannien soll Kohlensäure/CO2 zum Anteil an der Alkoholkonzentration im Blut beitragen (siehe Verlinkungen unten). Der einen Testgruppe wurde schaler Σαμπάνια serviert. Nach fünf Minuten hatte die Gruppe mit ordentlichem Champagner 0,54 Promille, die Testgruppe mit dem abgelebten Champagner lediglich 0,39 Promille.

Η περιεκτικότητα σε CO2 στους αφρώδεις οίνους παράγεται κυρίως από τρεις διεργασίες:
1. με εμποτισμό ή προσθήκη (ξένου) αερίου CO2.
2. με πρώτη ζύμωση, κατά την οποία το CO2 που παράγεται κατά τη ζύμωση του γλεύκους διατηρείται μόνο εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε ανοξείδωτες δεξαμενές.
3. μέσω δεύτερης ζύμωσης, κατά την οποία ένας ήδη ζυμωμένος μη αλκοολούχος οίνος μετατρέπεται σε αφρώδη οίνο μέσω δεύτερης ζύμωσης στη φιάλη (ζύμωση στη φιάλη) ή σε ανοξείδωτη δεξαμενή (ζύμωση μεγάλης χωρητικότητας).

Για τη σαμπάνια (επιτρέπεται μόνο η καθαρή ζύμωση σε φιάλη), η διαδικασία έχει ως εξής:

Μετά την ανάμειξη, ένα μείγμα κρασιού, ζάχαρης και ζύμης προστίθεται στο κρασί πριν εμφιαλωθεί για τη δεύτερη ζύμωση. Αυτή η δοσολογία πλήρωσης ("liqueur de tirage", που δεν πρέπει να συγχέεται με τη δοσολογία που γίνεται πριν από την τελική πώρωση, το "liqueur d'expedition") είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη της σωστής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα στο τελικό προϊόν. Η ανάπτυξη του διοξειδίου του άνθρακα/CO2 ολοκληρώνεται μέσα σε περίπου επτά εβδομάδες. Επομένως, μια τυπική σαμπάνια (ή αφρώδης οίνος) έχει υπερπίεση περίπου 5-6 bar, η οποία επιτρέπει τη συγκράτηση μεγάλης ποσότητας CO2 (περίπου 9 γραμμάρια ανά λίτρο) στην υδατοδιαλυτή του μορφή. Το CO2 διαλύεται επίσης πιο ευνοϊκά στο παγωμένο κρασί και μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο στη μορφή H2CO3 (ένας λόγος για τον οποίο η σαμπάνια πρέπει να σερβίρεται παγωμένη). Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι το έθιμο της τοποθέτησης ενός ασημένιου κουταλιού στο λαιμό μιας ανοιχτής φιάλης στο ψυγείο προσφέρει ελάχιστα έως καθόλου πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διατήρηση των πολύτιμων φυσαλίδων. Τα πλεονεκτήματα του ασημένιου κουταλιού ως αγωγού θερμότητας είναι άσχετα. Μια μελέτη του περιοδικού "New Scientist" εξέτασε αυτό το θέμα με δύο ανοιγμένες σαμπάνιες (μία με και μία χωρίς κουτάλι). Το αντιληπτό διοξείδιο του άνθρακα/CO2 ήταν ακριβώς το ίδιο και για τις δύο φιάλες τις επόμενες ημέρες. Μόνο μετά από περισσότερες από τέσσερις ημέρες και οι δύο σαμπάνιες ήταν εντελώς μπαγιάτικες ή "επίπεδες".

Επιστροφή στο λεξικό & γλωσσάρι | Du warst hier: Kohlensäure