Ruinart

Το σπίτι Ruinart ιδρύθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1729. Ένας έμπορος υφασμάτων με το όνομα Nicolas Ruinart (1697-1769) συνήθιζε να προσφέρει στους πελάτες του κρασί από τον αμπελώνα του καθώς και υφάσματα. Ο θείος του ήταν ο Dom Thierry Ruinart (1657-1709), μοναχός που αρχικά ανήκε στο τάγμα των Βενεδικτίνων Congrégation de S.Maur.

Το 1682, ο Dom Ruinart διορίστηκε βοηθός του Dom Jean Mabillon στο Saint-Germain-des-Prés στο Παρίσι. Υπό τον Mabillon έμαθε την ελληνική γλώσσα και παράλληλα ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία των μαρτύρων. Στην προσπάθειά του να βρει έγκυρα αρχεία, επισκέφθηκε πολυάριθμες μονές στην Αλσατία και τη Λωρραίνη. Αργότερα, ο Dom Thierry Ruinart βοήθησε στη σύνταξη των Acta Sanctorum των Βενεδικτίνων. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο διάσημο αβαείο του Hautvillers (μαζί με τον διάσημο μοναχό Dom Pérignon), ο εξαιρετικά μορφωμένος Dom Ruinart θεωρούνταν από καιρό πολύ σημαντικός μοναχός.

Ο Dom Ruinart αρρώστησε ξαφνικά στο Hautvillers και πέθανε εκεί μετά από 17 ημέρες ασθένειας σε ηλικία μόλις 52 ετών. Στη συνέχεια θάφτηκε στην εκκλησία του αβαείου. Εμπνευσμένος από τον επιφανή θείο του, ο Nicolas Ruinart αφοσιώθηκε στις τεχνικές οινοποίησης των βενεδικτίνων μοναχών, οι οποίες θεωρούνταν εξαιρετικές. Η ζήτηση για το εκλεκτό κρασί του αυξανόταν σταθερά, ώσπου τελικά ξεπέρασε τη ζήτηση για τα υφάσματά του.

Από το 1764 και μετά, ο γιος του Claude Ruinart (1731-1798) ήταν απαραίτητος βοηθός του τόσο στην παραγωγή όσο και στο ζωηρό πλέον εμπόριο των κρασιών Ruinart. Ο Nicolas επέκτεινε παραδοσιακά το όνομα του οίκου σε Ruinart Père et Fils.

Μετά το θάνατο του Nicolas (1769), ο γιος του Claude μετέφερε την έδρα της εταιρείας από το Epernay στο Reims. Ο Claude Ruinart ανέπτυξε το εμπόριο του Σαμπάνια και ταυτόχρονα έκανε πολύτιμες πολιτικές διασυνδέσεις στη γαλλική βασιλική αυλή. Ο μεγαλύτερος γιος του, Irénée Ruinart (1770-1850), αποδείχθηκε, όπως και ο πατέρας του, εξαιρετικά επιχειρηματικός και πολιτικά επιδέξιος στο ταραχώδες περιβάλλον της Γαλλικής Επανάστασης. Στους πελάτες του συγκαταλέγονταν εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Ιωακείμ Μουράτ (βασιλιάς της Νάπολης), ο Ιωσήφ Βοναπάρτης (βασιλιάς της Ισπανίας εκείνη την εποχή) και ο διάσημος Σαρλ Μορίς ντε Ταλλεϋράν Περιγκόρ.

Το 1817 ο Λουδοβίκος 18ος τον ανύψωσε σε ευγενή και από τότε θεωρήθηκε "υποκόμης του Μπριμόν", βουλευτής της περιοχής του Μαρν, καθώς και δήμαρχος της Ρεμς. Σε αυτό το αξιοπρεπές αξίωμα, η Irénée Ruinart παρακολούθησε επίσης την (τελευταία) στέψη ενός Γάλλου βασιλιά (Κάρολος Χ) στον καθεδρικό ναό της Ρεμς.

Το 1826, ο γιος του Edmond Ruinart ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Edmond Ruinart κατόρθωσε να αναδείξει τον οίκο Ruinart στις τάξεις της απόλυτης παγκόσμιας κλάσης. Επέκτεινε σημαντικά το μερίδιο αγοράς του οίκου στη Ρωσία και ταξίδεψε στις ΗΠΑ με ένα τριήμερο πλοίο. Εκεί συναντήθηκε (με ένα κιβώτιο από την καλύτερη σαμπάνια Ruinart στις αποσκευές του) με τον (έβδομο) πρόεδρο των ΗΠΑ, Andrew Jackson, στον "Λευκό Οίκο".

Τα εμπορικά ταξίδια ήταν επίσης στο αίμα του γιου του Edgar Ruinart. Για παράδειγμα, ξεκίνησε ένα περιπετειώδες (τότε) ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη για μια ακρόαση με τον τσάρο. Ο Edgar Ruinart ενίσχυσε έτσι περαιτέρω το μερίδιο αγοράς της εταιρείας Ruinart στη Ρωσία.

Ο εξίσου τολμηρός γιος του André Ruinart ήταν φανατικός οπαδός των πτήσεων. Υπό την ηγεσία του, η εταιρεία Ruinart χρηματοδότησε τον πρώτο μεγάλο αεροπορικό αγώνα κατά μήκος της Μάγχης. Ακολούθησαν οι δύσκολες στιγμές του παγκόσμιου πολέμου. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Μάχης του Μαρν, τα κτίρια της εταιρείας καταστράφηκαν ολοσχερώς. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Tom Stevenson, ο André Ruinart μετέφερε τότε το γραφείο του στα περίφημα βαθιά φρεάτια κιμωλίας του σπιτιού Ruinart (αυτά τα φανταστικά κραγιόν από την εποχή της Γαλατορωμαϊκής εποχής είναι σήμερα διατηρητέα κτίρια). Αλλά κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, ένας μεγάλος σωλήνας νερού υπέστη ζημιά, πλημμυρίζοντας τις σήραγγες (συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του). Ο πολυμήχανος André κατασκεύασε γρήγορα μια σχεδία και συνέχισε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες βαθιά μέσα στις σήραγγες. Μέχρι το 1963, η διαχείριση της Ruinart παρέμεινε εξ ολοκλήρου στα χέρια της οικογένειας των ιδρυτών. Εν τω μεταξύ, μια ευνοϊκή σχέση με τη διάσημη εταιρεία Baron Phillipe de Rothschild ενίσχυσε την Ruinart. Στη συνέχεια την ανέλαβε ο διάσημος οίκος Moët & Chandon και αργότερα έγινε μέρος του ομίλου πολυτελείας LVMH.

Η εξαιρετική ποιότητα και η ατομικότητα του σπιτιού Ruinart έχει διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων μέχρι σήμερα. Ο γευσιγνώστης και συγγραφέας Michael Edwards περιγράφει τις σαμπάνιες Ruinart ως εξής: "Οι σαμπάνιες Ruinart είναι ιδιαίτερα εκλεκτές και κομψές, αλλά διαθέτουν επίσης γεμάτη γεύση και σώμα...".
Το κτήμα Ruinart είναι στενά συνδεδεμένο με την ευγενή ποικιλία Chardonnay και διαθέτει 15 εκτάρια αμπελώνων Chardonnay στις ανατολικές πλαγιές της Montagne de Reims. Ο Michael Edwards σημειώνει ότι αυτά τα σταφύλια Chardonnay είναι πολύ πιο "ισχυρά" σε γεύση από τα αντίστοιχα της περιοχής Côte de Blancs. Οι σαμπάνιες Ruinart έχουν πολύ χαρακτήρα και, ως εκ τούτου, εναρμονίζονται επίσης καλά με εκείνα τα πιο πλούσια πιάτα που θα κυριαρχούσαν στη γεύση πολλών άλλων σαμπανιών.

Το "R" de Ruinart χωρίς εσοδεία παράγεται από 45% Chardonnay και 55% Pinot Noir. Αυτή η σαμπάνια αναπαύεται για τέσσερα χρόνια στη φιάλη στις οινολάσπες, βαθιά στις ασβεστολιθικές δεξαμενές Ruinart. Αυτό συμβάλλει σε έναν ιδιαίτερα λεπτό αφρισμό και ταυτόχρονα προσδίδει σε αυτή τη σαμπάνια ένα μοναδικό, λουλουδάτο μπουκέτο.
Οι σαμπάνιες εσοδείας "R" de Ruinart έχουν περίπου 50% Chardonnay και 50% Pinot Noir.
Η vintage σαμπάνια Dom Ruinart Blanc de Blancs αναγνωρίζεται από τους ειδήμονες παγκοσμίως ως μία από τις καλύτερες Blanc de Blancs της Σαμπάνιας. Αυτή η σαμπάνια εμφιαλώνεται στο κλασικό σχήμα.
Η ροζέ σαμπάνια από το Ruinart είναι επίσης αξιοσημείωτη. Η Dom Ruinart Rosé είναι επίσης μια vintage σαμπάνια, η οποία - όπως και η Blanc de Blancs - παρασκευάζεται από τα καλύτερα σταφύλια Chardonnay, αλλά περιέχει επίσης περίπου 20% ερυθρό κρασί (Bouzy Rouge). Από άποψη δύναμης, θυμίζει από μακριά μια Βουργουνδία, αλλά διαθέτει επίσης μια ιδιαίτερη κομψότητα και φινέτσα που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τα καλύτερα σταφύλια Chardonnay.
Υπάρχει επίσης το μη-εκλεκτής σοδειάς "R" de Ruinart Rosé, το οποίο είναι ένα συγκριτικά απλούστερο, αλλά ωστόσο πολύ υψηλής ποιότητας ροζέ κρασί.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το Ruinart προκήρυξε έναν επαγγελματικό διαγωνισμό για σομελιέ το 1997.

Αρχικά, ο διαγωνισμός αυτός διοργανώθηκε μόνο στη Γαλλία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο διαγωνισμός αυτός διοργανώθηκε και σε πολλές άλλες χώρες. Στόχος είναι να επιλεγούν οι καλύτεροι νέοι σομελιέ και να τιμηθούν με το πολυπόθητο βραβείο Trophée Ruinart.

 

Επιστροφή στο λεξικό & γλωσσάρι | Ήσουν εδώ: Ruinart