Ruinart

Dom Ruinart została założona 1 września 1729 roku. Handlarz suknem o imieniu Nicolas Ruinart (1697-1769) oferował swoim klientom wino ze swojej winnicy, a także sukno. Jego wujem był Dom Thierry Ruinart (1657-1709), mnich, który pierwotnie należał do zakonu benedyktynów Congrégation de S.Maur.

W 1682 r. Dom Ruinart został mianowany asystentem Dom Jean Mabillon w Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Pod kierunkiem Mabillona nauczył się języka greckiego i jednocześnie rozwinął wielkie zainteresowanie historią męczenników. W poszukiwaniu ważnych zapisów odwiedził wiele opactw w Alzacji i Lotaryngii. Później Dom Thierry Ruinart pomógł w opracowaniu Acta Sanctorum benedyktynów. W czasie jego pobytu w słynnym opactwie w Hautvillers (wraz ze słynnym mnichem Dom Pérignon), wysoko wykształcony Dom Ruinart od dawna był uważany za bardzo wybitnego mnicha.

Dom Ruinart nagle zachorował w Hautvillers i zmarł tam po 17 dniach choroby w wieku zaledwie 52 lat. Następnie został pochowany w kościele opactwa. Zainspirowany przez swojego wybitnego wuja, Nicolas Ruinart poświęcił się technikom produkcji wina benedyktynów, które były uważane za doskonałe. Popyt na jego wyśmienite wino stale rósł, aż w końcu przewyższył popyt na jego sukno.

Od 1764 r. jego syn Claude Ruinart (1731-1798) był jego nieodzownym asystentem zarówno w produkcji, jak i ożywionym handlu winami Ruinart. Nicolas tradycyjnie rozszerzył nazwę domu na Ruinart Père et Fils.

Po śmierci Nicolasa (1769 r.), jego syn Claude przeniósł siedzibę główną firmy z Epernay do Reims. Claude Ruinart rozwinął handel w swoim Szampan a jednocześnie nawiązał cenne kontakty polityczne na francuskim dworze królewskim. Jego najstarszy syn, Irénée Ruinart (1770-1850), okazał się, podobnie jak jego ojciec, niezwykle przedsiębiorczy i zręczny politycznie w burzliwym środowisku rewolucji francuskiej. Wśród jego klientów znajdowały się tak znane osobistości jak Napoleon Bonaparte, Joachim Murat (król Neapolu), Józef Bonaparte (ówczesny król Hiszpanii) i słynny Charles Maurice de Talleyrand Perigord.

W 1817 r. został wyniesiony do szlachty przez Ludwika XVIII i od tego czasu był uważany za "Vicomte de Brimont", zastępcę regionu Marny, a także burmistrza Reims. Pełniąc ten dostojny urząd, Irénée Ruinart uczestniczyła również w (ostatniej) koronacji króla Francji (Karola X) w katedrze w Reims.

W 1826 roku jego syn Edmond Ruinart przejął stery firmy. Podczas swojej kadencji Edmond Ruinart zdołał wynieść dom Ruinart do rangi absolutnej światowej klasy. Znacznie rozszerzył udział domu w rynku szampana w Rosji i popłynął do USA na trzech mistrzach. Tam spotkał się (ze skrzynką najlepszego szampana Ruinart w swoim bagażu) z (siódmym) prezydentem USA, Andrew Jacksonem, w "Białym Domu".

Podróże handlowe były również we krwi jego syna Edgara Ruinart. Dla przykładu, wyruszył on w pełną przygód (w tamtym czasie) podróż do Petersburga na audiencję u cara. W ten sposób Edgar Ruinart jeszcze bardziej wzmocnił udział firmy Ruinart w rynku rosyjskim.

Jego równie odważny syn André Ruinart był zapalonym fanem latania. Pod jego kierownictwem firma Ruinart sponsorowała pierwszy duży wyścig lotniczy nad kanałem La Manche. Później nastały ciężkie czasy wojny światowej. Podczas wielkiej bitwy nad Marną budynki firmy zostały całkowicie zniszczone. Według autora Toma Stevensona, André Ruinart przeniósł swoje biuro do słynnych głębokich szybów kredowych domu Ruinart (te fantastyczne kredki z czasów galijsko-rzymskich są obecnie budynkami zabytkowymi). Jednak podczas ataku duża rura wodna została uszkodzona, zalewając tunele (w tym jego biuro). Zaradny André szybko zbudował tratwę i kontynuował swoją działalność głęboko w tunelach. Do 1963 roku zarządzanie Ruinart pozostawało całkowicie w rękach rodziny założycielskiej. W międzyczasie korzystne relacje z prestiżową firmą Baron Phillipe de Rothschild wzmocniły Ruinart. Następnie została przejęta przez słynny dom Moët & Chandon, a później stała się częścią luksusowej grupy LVMH.

Wyjątkowa jakość i indywidualność domu Ruinart została utrzymana przez wieki aż do dnia dzisiejszego. Koneser i autor Michael Edwards opisuje szampany Ruinart w następujący sposób: "Szampany z Ruinart są szczególnie delikatne i eleganckie, ale mają również pełny smak i ciało...".
Posiadłość Ruinart jest ściśle związana ze szlachetną odmianą winogron Chardonnay i posiada 15 hektarów winorośli Chardonnay na wschodnich zboczach Montagne de Reims. Michael Edwards zauważa, że te winogrona Chardonnay są znacznie bardziej "potężne" w smaku niż ich odpowiedniki z regionu Côte de Blancs. Szampany Ruinart mają wiele charakteru i dlatego dobrze harmonizują z tymi bardziej serdecznymi potrawami, które zdominowałyby smak wielu innych szampanów.

Wolny od rocznika "R" de Ruinart jest wytwarzany z 45% Chardonnay i 55% Pinot Noir. Szampan ten leżakuje przez cztery lata w butelce na osadzie drożdżowym, głęboko w wapiennych kadziach Ruinart. Przyczynia się to do szczególnie delikatnego musowania, a jednocześnie nadaje temu szampanowi wyjątkowy, kwiatowy bukiet.
Szampany rocznikowe "R" de Ruinart mają około 50% Chardonnay i 50% Pinot Noir.
Szampan vintage Dom Ruinart Blanc de Blancs jest uznawany przez koneserów na całym świecie za jeden z najlepszych Blanc de Blancs z Szampanii. Szampan ten jest butelkowany w klasycznym kształcie.
Na uwagę zasługuje również szampan różowy od Ruinart. Dom Ruinart Rosé to również szampan vintage, który - podobnie jak Blanc de Blancs - powstaje z najlepszych winogron Chardonnay, ale zawiera również około 20% czerwonego wina (Bouzy Rouge). Pod względem mocy zdalnie przypomina Burgundię, ale ma też wyjątkową elegancję i finezję, którą można osiągnąć tylko dzięki najlepszym winogronom Chardonnay.
Istnieje również nierocznikowy "R" de Ruinart Rosé, który jest stosunkowo prostszym, ale mimo to bardzo wysokiej jakości różowym winem.

Należy również zauważyć, że Ruinart uruchomił profesjonalny konkurs dla sommelierów w 1997 roku

Początkowo zawody te były organizowane tylko we Francji. Od połowy lat 80. konkurs ten odbywa się również w wielu innych krajach. Jego celem jest wyłonienie najlepszych młodych sommelierów i uhonorowanie ich nagrodą Trophée Ruinart.

 

Powrót do leksykonu i słowniczka | Byłeś tutaj: Ruinart