Champagne geschiedenis over de edelste van alle mousserende wijnen

In de Champagne Al sinds de 4e eeuw wordt hier wijn verbouwd. In die tijd kon echter niemand vermoeden welke exclusieve drank ooit het imago van deze streek zou gaan bepalen. Door zijn bevoorrechte ligging in het hart van Europa ontwikkelde de Champagne zich in de vroege middeleeuwen al snel tot een levendig handelscentrum. Hierdoor kregen de kwaliteitswijnen uit de regio ook buiten de Franse grenzen een goede reputatie.

Wijn genoot een grote populariteit onder de Europese aristocratie en Lodewijk XIV maakte er zijn huiswijn van, waarmee hij een trend inluidde. Tot ongeveer 1650 waren het echter over het algemeen stille wijnen. Het waren de Engelsen die het mousseren van wijn dwongen. Het ontwikkelde zich tot een gewoonte om de wijn levendig en sprankelend te maken met behulp van kaneel, kruidnagel, suiker en melasse). De inwoners van de Champagne zouden er nooit aan gedacht hebben om zulke vreemde ingrediënten aan hun wijnen toe te voegen.

Geschiedenis van de champagne

Bendictijnse monniken zoals Dom Pérignon en Frère Jean Oudart zouden uiteindelijk de productiemethoden van Champagne verfijnen. Oorspronkelijk was het Dom Pérignon's belangrijkste doel om de wijn uit de Champagne een unieke kwaliteit te geven door het vakkundig mengen van de druiven. Dom Pérignon en zijn tijdgenoten waren in eerste instantie echter zeker niet geïnteresseerd in het geven van sprankelende bubbels aan de wijn. Hij ergerde zich eerder aan de lichte sprankeling die hij in sommige wijnen waarnam in zijn rol als keldermeester en die hij als een gebrek beschouwde.

Het champagneproces

De fijne en oorspronkelijk ongewenste belletjes zijn waarschijnlijk het resultaat van een natuurlijk proces dat deels werd bepaald door het koele en harde klimaat van de Champagne en het korte groeiseizoen voor de wijn. Omdat de druiven vaak laat in het jaar werden geoogst, hadden de gisten in de geperste druiven niet genoeg tijd om de suiker volledig om te zetten in alcohol. De koele wintertemperaturen brachten het gistingsproces enkele weken tot stilstand. Pas met de warmere temperaturen van de lente begint de gisting in de fles een tweede keer. Het koolzuur dat tijdens dit proces wordt geproduceerd, verzamelt zich in de goed afgesloten fles en zorgt voor de beslissende tinteling.

Toeval, een vergissing

Het per ongeluk bottelen van onaffe wijn werd vervolgens tot een ware kunst verheven en steeds verder verfijnd. Vanaf dat moment stond niemand de triomfantelijke opmars van de edele druppel meer in de weg. De drank, die aanvankelijk alleen populair was in aristocratische kringen, won al snel de gunst van talrijke kunstenaars en intellectuelen zoals Voltaire en Goethe, en naarmate de populariteit groeide, nam ook de hogere middenklasse toe. Keizerlijk kanselier Bismarck ontwikkelde net als de Pruisische koning Frederik Willem IV een uitgesproken zwak voor de drank. Champagne gaat het gerucht.

Winston Churchill wordt gecrediteerd met de woorden geciteerd"Je verdient het als je wint, je hebt het nodig als je verliest." En Marilyn Monroe zou er zelfs in gebaad hebben. Tegelijkertijd had de licht sprankelende drank altijd al een knusse, ondeugende uitstraling, die het tot op de dag van vandaag heeft. Kortom, champagne werd de modieuze drank van de rijken en beroemden en staat vandaag de dag nog steeds symbool voor exclusiviteit en luxe.

Champagnedruiven

De Champagnestreek

Canard-Duchêne Champagne Victor Canard & Leonie Duchêne

Champagnefamilies

Een aantal Duitse families zoals Roederer, Bollinger, Heidsieck, Krug en Mumm hebben ook bijgedragen aan het succes van Champagne, voornamelijk afkomstig uit de Rijnlandse wijngebieden. Werden er in 1785 nog maar 300.000 flessen geproduceerd, in 1910 waren dat er al 40 miljoen. Tegen het einde van de jaren 1980 was de productie zelfs gestegen tot 200 miljoen flessen. De Champagneproducenten, verwend door het succes, moesten echter enorme hoeveelheden druiven inkopen vanwege de hoge productievolumes.

Als gevolg hiervan stegen de prijzen voor druiven uit de Champagne aanzienlijk en waren ze meerdere malen hoger dan die voor druiven uit andere typische wijnlanden zoals Italië of Spanje.

Naarmate de prijs van de druiven steeg, steeg ook de prijs van een enkele fles champagne. Bovendien sneed de naderende recessie in de financiële middelen van menig champagneliefhebber. De prijs die tussen 1989 en 1992 De duidelijke terugval van de champagneverkoop was dan ook bijna voorspelbaar. Als gevolg van deze crisis kwamen tal van gerenommeerde producenten onder druk te staan en werden ze opgekocht door een aantal grote groepen. Tot de wereldberoemde huizen die onafhankelijk bleven behoren Bollinger, Pol-Roger en Roederer.

Champagne productie

Ondertussen is er een licht herstel van de crisis en heeft de champagneproductie een nieuwe recordhoogte bereikt. Maar sommige dingen zijn veranderd: In tijden van minder uitpuilende portemonnees zijn ondernemende leveranciers erin geslaagd om een laaggeprijsde "supermarktchampagne" op de markt te brengen, de zogenaamde "Premier Prix", die hardnekkig op de markt blijft. Voor de consument is het blijkbaar belangrijker om zich überhaupt champagne te kunnen veroorloven. Dus is een fles van minder dan 15 euro uit het schap van de supermarkt precies goed - ook al haalt ze niet helemaal de kwaliteit van een champagne van 40, 50 of meer euro. In Duitsland heeft deze goedkope champagne op korte tijd een marktaandeel van ongeveer 30 procent weten te veroveren.

Millesimes

Toch hebben zelfs de beste champagnes hun plaats. De meest gewilde hier zijn ongetwijfeld die met een Vintageook wel bekend als millesimes. Ze worden gekenmerkt door een individueel bouquet dat meer doet denken aan wijn. Bovenaan de favorietenlijst van de echte kenners staan de champagnesoorten die enkel gemaakt worden van de hoogst gecultiveerde druiven van een oogstjaar.

Tot deze "cuvées de prestige" behoren Moet's "Dom Pérignon", Roederer's "Cristal", Abel Lepitre's "Prince André de Bourbon Parme" en natuurlijk Perrier-Jouet's "Belle Epoque". Over de duizelingwekkende prijzen wordt in deze kwaliteitsregio's niet gesproken - je betaalt en geniet.

Als tegenwoordig een Formule 1-ster een douche neemt op het podium onder de straal van een exquise wijndruppel, springen de tranen in de ogen van echte kenners.