Τέχνη σαμπάνιας

Σαμπάνια ενσαρκώνει κάτι περισσότερο από την καλύτερη ποιότητα μεταξύ των κρασιών. Εκτός από την πραγματική απόλαυση, η σαμπάνια δημιουργεί επίσης μια ισχυρή αύρα που είναι δύσκολο να εκφραστεί με λόγια, αλλά είναι σχεδόν πάντα απτή.

Έτσι το λέτε στα αγγλικά:

Σαμπάνια sets a mood, delivers a powerful statement and almost predictably enhances the experience favorably! Know, that you are not only consuming the best wine, but are also summoning a great spirit!

Einige Hersteller haben bereits in der Belle Epoque erkannt, dass dieses mächtige Phänomen, dieser Geist, sich am ehesten durch Kunst erfassen lässt. Nur die besten Künstler und Grafiker der Epoche waren gut genug, um sie mit der Verkörperung dieses ‚Geistes‘ im Zusammenhang mit Ετικέτες σαμπάνιας, Plakaten, Speisekarten und Postkarten zu beschäftigen.

Για παράδειγμα, η εταιρεία Delbeck ανέθεσε με επιτυχία παραγγελίες σε γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως οι Klimt, Muchas, Cappiello, Ergé, Gallé, Andreis, Chatin, Tristan Bernard και Benjamin Rabier.

Τόσο η επιτυχία όσο και το εύρος των καλλιτεχνικών επιτευγμάτων αυτής της εποχής είναι απαράμιλλα. Οι αφίσες σαμπάνιας της Belle Epoque εξακολουθούν να είναι περιζήτητες ως διακοσμητικές αφίσες σε όλο τον κόσμο.

Ωστόσο, ο φυσικός δεσμός μεταξύ σαμπάνιας και τέχνης παραμένει αδιάσπαστος μέχρι σήμερα.

Τέχνη σαμπάνιας

Η σημερινή τέχνη της σαμπάνιας Οίκοι σαμπάνιας μπορεί να χωριστεί σε τρεις τομείς:

• Εθνική τέχνη, δηλαδή τέχνη που περιορίζεται αποκλειστικά στη Γαλλία και τους καλλιτέχνες της
• Διεθνής τέχνη, δηλαδή τέχνη που θέτει καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο στο φως της σαμπάνιας
• Design art ή Νέα Τέχνη. Πρόκειται για ένα συχνά προκλητικό, ενίοτε προσβλητικό είδος τέχνης. Αυτός ο τύπος τέχνης της σαμπάνιας περιλαμβάνει πράγματα που δεν αναγνωρίζουν πλέον καμία αναφορά στην περίοδο της Belle Epoque

Ένα παράδειγμα εθνικής τέχνης σαμπάνιας είναι οι φιάλες του Bruno Pillard, για τις οποίες οι ετικέτες σαμπάνιας σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν από Γάλλους καλλιτέχνες.

Μέχρι στιγμής, δώδεκα φιάλες έχουν υλοποιηθεί από καλλιτέχνες που εργάζονται και ζουν στη Γαλλία. Το ιδιαίτερο σε αυτά τα μπουκάλια είναι ότι κάθε καλλιτέχνης έχει τιμήσει μια διαφορετική ποικιλία ή ένα διαφορετικό έτος.

Οι λεγόμενες φιάλες συλλογών από το Taittinger αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα της διεθνούς τέχνης σε σχέση με τη σαμπάνια.
Οι φιάλες συλλογής Taittinger είναι φιάλες σαμπάνιας που παράγονται από το 1978 σε μια καλή χρονιά σαμπάνιας.
Το ιδιαίτερο είναι ότι κάθε ένα από αυτά τα μπουκάλια σχεδιάστηκε από διαφορετικό καλλιτέχνη. Από το 1983, εννέα διεθνώς αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες έχουν σχεδιάσει από ένα μπουκάλι για λογαριασμό του Claude Taittinger.

Οι πρώτες έξι φιάλες σχεδιάστηκαν από τους VASARELY (Millsésime 1978), ARMAN (Millsésime 1981), MASSON (Millsésime 1982), VIEIRA DA SILVA (Millsésime 1983), LICHTENSTEIN (Millsésime 1985) και HARTUNG (Millsésime 1986). Μπορούν να βρεθούν σε δημοπρασία μόνο με πολλή τύχη.
Ευτυχώς, τα τρία τελευταία μπουκάλια των καλλιτεχνών ImaÏ, Corneille και Matta είναι ακόμη διαθέσιμα στα καταστήματα.

Σε αυτό που αποκαλούμε τέχνη του σχεδιασμού σαμπάνιας, ένα καλό παράδειγμα ήρθε από τη Veuve Cliquot.
Für das so genannte Millinnium, den Jahreswechsel von 1999 auf 2000, wurde von Veuve Cliquot eine spezielle Ausführung der La Grande Dame herausgebracht.
Για το σκοπό αυτό, η καλλιτέχνης Elisabeth Rubin σχεδίασε μια θήκη από ακρυλικό γυαλί που θα μπορούσε να χωρέσει είτε ένα μπουκάλι 1,5 είτε ένα μπουκάλι 3 λίτρων. Το μπουκάλι ήταν στερεωμένο σε δύο δερμάτινους ιμάντες σε αυτή τη θήκη.

Τέλος, ένα παράδειγμα που δεν χωράει εύκολα σε μία από τις τρεις κατηγορίες

Από τον οίκο Piper-Heidsieck έρχεται ένα μπουκάλι σχεδιασμένο από τον Γάλλο σχεδιαστή μόδας Jean-Paul Gaultier.
Αυτό ήταν ένα μπουκάλι ντυμένο με κόκκινο κορσέ. Το μπουκάλι και τα γύρω ρούχα είναι φυσικά υπογεγραμμένα από τον δημιουργό, και το μπουκάλι έρχεται σε όμορφη ακρυλική γυάλινη συσκευασία.

Jean-Paul Gaultier & Piper-Heidsieck Champagner

Όπως μπορείτε να δείτε, το θέμα της τέχνης της σαμπάνιας είναι πολύ ποικίλο και δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε ένα σταθερό συρτάρι.