Historia szampana o najszlachetniejszym ze wszystkich win musujących

In der Szampan wird bereits seit dem 4. Jahrhundert Wein angebaut. Damals ahnte jedoch noch niemand, welch exklusives Getränk einmal das Image dieser Region prägen würde. Aufgrund der privilegierten Lage im Herzen Europas entwickelte sich die Champagne im frühen Mittelalter schnell zu einem pulsierenden Handelszentrum. Die hochwertigen Weine der Region erlangten dadurch auch über Frankreichs Grenzen hinaus einen guten Ruf.

Wino cieszyło się dużą popularnością wśród europejskiej arystokracji, a Ludwik XIV uczynił je swoim winem domowym, zapoczątkowując tym samym trend. Jednak do około 1650 roku były to na ogół wina spokojne. To Anglicy wymusili musowanie wina. Stało się to zwyczajem, aby wino było żywe i musujące przy użyciu cynamonu, goździków, cukru i melasy). Mieszkańcy Szampanii nigdy nie pomyśleliby o dodaniu tak dziwnych składników do swoich win.

Historia szampana

Mnisi benedyktyńscy, tacy jak Dom Pérignon i Frère Jean Oudart ostatecznie udoskonalili metody produkcji szampana. Pierwotnie głównym celem Dom Pérignon było nadanie winu z Szampanii wyjątkowej jakości poprzez umiejętne mieszanie winogron. Jednak Dom Pérignon i jego współcześni z pewnością nie byli początkowo zainteresowani nadawaniem winu musujących bąbelków. Był raczej zirytowany lekkim iskrzeniem, które zaobserwował w niektórych winach w swojej roli mistrza piwnicy i uznał za wadę.

Proces produkcji szampana

Drobne i pierwotnie niepożądane bąbelki były prawdopodobnie wynikiem naturalnego procesu, który był częściowo zdeterminowany przez chłodny i surowy klimat Szampanii oraz krótki okres wegetacji wina. Ponieważ winogrona były często zbierane pod koniec roku, drożdże zawarte w tłoczonych winogronach nie miały wystarczająco dużo czasu, aby w pełni przekształcić cukier w alkohol. Chłodne zimowe temperatury zatrzymywały proces fermentacji na kilka tygodni. Dopiero w cieplejszych temperaturach wiosny fermentacja w butelce rozpoczyna się po raz drugi. Dwutlenek węgla wytwarzany podczas tego procesu gromadzi się w szczelnie zamkniętej butelce i zapewnia decydujące uczucie mrowienia.

Przypadek, niedopatrzenie

Das versehentliche Abfüllen unfertigen Weines wurde in der Folge zu einer regelrechten Kunst entwickelt und immer weiter verfeinert. Dem Siegeszug des edlen Tropfens sollte sich fortan niemand mehr in den Weg stellen können. Das zunächst nur in Adelskreisen verbreitete Getränk eroberte rasch die Gunst zahlreicher Künstler und Intellektueller wie Voltaire oder Goethe, mit steigender Verbreitung dann auch das gehobene Bürgertum. Reichskanzler Bismarck wurde genau wie Preußenkönig Friedrich Wilhelm IV. ein ausgesprochenes Faible für den Szampan nachgesagt.

Winstonowi Churchillowi przypisuje się słowa cytowany"Zasługujesz na to, kiedy wygrywasz, potrzebujesz tego, kiedy przegrywasz". Mówi się, że Marilyn Monroe nawet się w nim kąpała. Jednocześnie ten lekko musujący napój zawsze miał w sobie atmosferę przytulnej niegodziwości, którą zachowuje do dziś. Krótko mówiąc, szampan stał się modnym napojem bogatych i sławnych i do dziś symbolizuje ekskluzywność i luksus.

Winogrona do szampana

Region Szampanii

Canard-Duchêne Champagne Victor Canard & Leonie Duchêne

Rodziny szampana

Wiele niemieckich rodzin, takich jak Roederer, Bollinger, Heidsieck, Krug i Mumm również przyczyniło się do sukcesu Szampanii, głównie przybywając do Szampanii z reńskich regionów uprawy winorośli. Podczas gdy w 1785 roku wyprodukowano zaledwie 300 000 butelek, do 1910 roku liczba ta wzrosła do 40 milionów. Pod koniec lat 80. produkcja wzrosła nawet do 200 milionów butelek. Jednak producenci szampana, zepsuci sukcesem, musieli kupować ogromne ilości winogron ze względu na dużą wielkość produkcji.

W rezultacie ceny winogron z Szampanii znacznie wzrosły i były kilkakrotnie wyższe niż ceny winogron z innych typowych krajów winiarskich, takich jak Włochy czy Hiszpania.

Mit dem Traubenpreis stieg auch der Preis für die einzelne Flasche Champagner. Dazu beschnitt die herannahende Rezession die finanziellen Möglichkeiten so manchen Champagner-Liebhabers. Der zwischen 1989 und 1992 eklatant sichtbar werdende Einbruch beim Champagnerabsatz war deshalb fast vorauszusehen. Bedingt durch diese Krise gerieten zahlreiche renommierte Hersteller in Bedrängnis und wurden von einigen großen Konzernen aufgekauft. Zu den selbstständig gebliebenen Häusern mit Weltruf gehören Bollinger, Pol-Roger oder Roederer.

Produkcja szampana

W międzyczasie nastąpiło lekkie ożywienie po kryzysie, a produkcja szampana osiągnęła nowy rekordowy poziom. Ale niektóre rzeczy się zmieniły: W czasach mniej zasobnych portfeli przedsiębiorczym dostawcom udało się stworzyć taniego "szampana z supermarketu", tak zwanego "Premier Prix", który uparcie utrzymuje się na rynku. Dla konsumentów ważniejsze wydaje się być to, że w ogóle stać ich na szampana. Butelka za mniej niż 15 euro z półki w supermarkecie jest w sam raz - nawet jeśli nie osiąga jakości szampana za 40, 50 lub więcej euro. W Niemczech ten tani szampan zdołał zdobyć około 30-procentowy udział w rynku w bardzo krótkim czasie.

Millesimes

Nichtsdestoweniger haben aber auch absolut edle Champagnersorten noch ihre Berechtigung. Am begehrtesten sind hier zweifellos die mit einem Vintage, auch Millesimes genannt. Sie zeichen sich durch ein individuelles Bouquet aus, das stärker an Wein erinnert. Ganz oben auf der Beliebtheitsskala der echten Kenner stehen die Champagnersorten, die nur aus den am höchsten kultivierten Trauben eines Jahrganges gekeltert wurden.

Te "cuvées de prestige" obejmują "Dom Pérignon" Moeta, "Cristal" Roederera, "Prince André de Bourbon Parme" Abela Lepitre'a i oczywiście "Belle Epoque" Perrier-Jouet. W tych wysokiej jakości regionach nie mówi się o zawrotnych cenach - płacisz i cieszysz się.

W dzisiejszych czasach, gdy gwiazda Formuły 1 bierze prysznic na podium pod strumieniem wykwintnej kropli wina, może to wywołać łzy w oczach prawdziwych koneserów.

Historia szampana o najszlachetniejszym ze wszystkich win musujących