Mumm

Het historische startschot voor het champagnehuis Mumm werd gegeven op 1 maart 1827, toen drie Duitse broers, Gottlieb (1782-1852), Jacobus (1779-1835) en Philipp Mumm (1782-1842) uit Hessen en Friedrich Giesler uit het Rijnland, samen met een heer G. Heuser (vermoedelijk eveneens van Duitse afkomst) een bedrijf oprichtten onder de naam P. A. Mumm & Co. De 'P. A." verwijst naar de rijke vader van de drie broers, Peter-Arnold Mumm (1733-1797), die reeds in 1761 een wijnhandel in het Rijnland had opgericht. De historicus François Bonal merkt op dat de heer Heuser ook reeds eigenaar was van een gerenommeerd wijnhandelshuis in het centrum van Reims en dus ook goed thuis was in champagne. Bovendien was de heer Heuser getrouwd met een dame uit Champagne.

In het begin beschikte het jonge bedrijf niet over eigen productielocaties en wijngaarden. Wat echter niet ontbrak, was een enorme ambitie bij het opbouwen van een netwerk van goede wijnboeren en leveranciers in de Champagnestreek, aan wie de heer Heuser vanaf het begin het compromisloze streven naar de hoogste kwaliteit voorhield - zelfs als de basiswijnen voor het huis van Mumm duurder moesten zijn om aan te kopen. Reeds in het jaar van haar oprichting slaagde het jonge huis Mumm erin een aanzienlijke hoeveelheid champagne uit te voeren naar Duitsland, België, Engeland en Rusland. Ik veronderstel dat kostbare handelscontacten van de gevestigde wijnhandel van Peter Arnold Mumm, de vader, het jonge bedrijf in Reims ten goede kunnen zijn gekomen. Zo gebeurde het dat de jonge P. A. Mumm & Co. was in staat om een opmerkelijke 69.825 flessen in zijn oprichtingsjaar te leveren. In het begin was het niet alleen champagne, maar vooral nog witte, rosé en rode wijnen.

De heer Heuser behoorde na 1830 blijkbaar niet meer tot het nog jonge huis. Mr. Giesler verliet het huis van Mumm in 1837 om zijn eigen champagnehuis op te richten. In 1838 werd het huis P. A. Mumm & Co. in Reims intern gereorganiseerd en was vanaf dat moment stevig in handen van de familie Mumm. Na de dood van een van de oprichters, Gottlieb Mumm, ontstonden er in 1852 meningsverschillen tussen de vennoten. Dit resulteerde in twee Mumm huizen in Reims. Georges Hermann Mumm, zoon van Gottlieb Mumm, de broer die oorspronkelijk bij de stichting betrokken was, richtte nu G. H. Mumm & Co. op. Jules Mumm, (1809-1863), zoon van de oorspronkelijke stichter Jacobus Mumm, handelde nu als Jules Mumm & Co. Hoewel inmiddels onafhankelijk, bleven beide huizen in nauw contact staan met het huis van Peter Arnold Mumm in Duitsland. Huwelijken en partnerschappen tussen de familie Mumm en leden van belangrijke families in Champagne en Duitsland creëerden strategisch nuttige banden met de adel. De familie Mumm werd uiteindelijk zelf in de adelstand verheven. Invloedrijke families zoals de Bary en von Guaita kwamen in het spel. Jules Mumm & Co. kwam echter rond 1903 financieel aan het wankelen en werd in 1910 ontbonden, waarbij G. H. Mumm & Co. het voormalige bedrijf gedeeltelijk overnam (inclusief het merk "Jules Mumm"). Een bliksemsnelle opkomst van het huis van G. H. Mumm & Co. volgde. Kort voor de Eerste Wereldoorlog leverde het huis Mumm al 3 miljoen flessen champagne per jaar.

Terwijl sommige andere champagnes tegenwoordig trots hun status als officiële leverancier van een of ander koninklijk hof op het etiket vermelden, was Mumm al in 1890 een voorkeursleverancier van vele koninklijke (bijv. België, Denemarken, Engeland, Noorwegen, Oostenrijk-Hongarije, Pruisen en Zweden) alsook hertogelijke hoven (bijv. Hessen-Darmstadt, Oldenburg). Vroeger was er een speciaal Mumm-etiket waarop vele soevereine wapenschilden trots waren afgebeeld.

Het is ook opmerkelijk dat het huis Mumm blijkbaar tot 1880 slechts een zeer kleine wijngaard rond Verzenay bezat (0,23 ha). Nog in 1882 kocht Mumm 7,6 hectare in het kostbare wijnstadje Cramant. In 1914 bezat het huis al bijna 50 ha wijngaarden. Later zouden nog veel meer wijngaarden volgen. De wijnbouw in de Champagnestreek was in die tijd een uiterst kostbare onderneming. Afgezien van het toch al onvoorspelbare klimaat in de Champagnestreek, dat ook vandaag nog grote schade kan aanrichten met storm, hagel, regen en vorst, werden de wijnstokken voortdurend blootgesteld aan een groot aantal vervelende plagen, die de wijnbouwers voortdurend met moeizaam handwerk moesten bestrijden. De wijnstokken werden in die tijd ook vastgezet met houten palen (in plaats van, zoals later, met draden), die door wijngaardarbeiders met zware houten borstplaten in weer en wind in de grond moesten worden gestampt. Vaak bleken de oogsten kwantitatief gering of van inferieure kwaliteit te zijn. Het is dan ook begrijpelijk dat verschillende champagnehuizen zich liever toelegden op de aankoop van basiswijnen en wijnstokken dan op de bewerkelijke en economisch riskante wijnbouw.

Bij Mumm werd vanaf het begin aandacht besteed aan de kwaliteit van de basiswijnen en de juiste productie van de champagnes. Historicus Patrick Forbes merkt op dat Mumm reeds in 1836 enkele enorme vaten met een inhoud van 12.000 liter elk uit de Rijn-Palts importeerde, die voor de eerste gisting werden gebruikt. Terzelfder tijd werden moderne druivenpersen geïnstalleerd. Reeds in de jaren 1850 begon Mumm ook met de bouw van grote kelders diep in de kalksteen, die voor een optimale opslag van de champagnes zorgden.

Toen Duitsland in 1914 Frankrijk de oorlog verklaarde, was Georges Hermann (von) Mumm nog steeds een Duits staatsburger. Dit werd nu plotseling zijn ondergang. Hij werd gearresteerd, afgevoerd en samen met andere Duitsers gevangen gezet in Reims. Het huis G. H. Mumm & Co. werd in datzelfde jaar in zijn geheel geconfisqueerd. Mr. Mumm's vroegere verkoopsdirecteur en vroegere naaste medewerker, Georges Robinet (1869-1953), bood zich vrijwillig aan om zich over het lot van het huis te ontfermen tijdens de woelige oorlogsjaren. Hijzelf kwam uit een lang gevestigde en gerespecteerde familie in de Champagne. Het onderwerp "champagne" was hem door levenslange oefening tot in detail bekend.

Na de oorlog werden het huis en de merken in 1920 geveild. Het bod ging naar een groep genaamd "Société Vinicole de Champagne", waarvan de raad van bestuur Georges Robinet (nog steeds) benoemde tot manager van het huis. Tot 1940, stuurde hij het lot van het huis van Mumm uiterst succesvol. Tijdens zijn ambtstermijn bracht hij met slimme marketing het Franse merk "Cordon Rouge" naar de voorgrond en liet hij de Duits klinkende naam "Mumm" naar de achtergrond verdwijnen. In die tijd vreesde hij dat de Duitse naam "Mumm" de verkoop zou kunnen belemmeren.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog had Robinet een Parijse advocaat ontmoet, René Lalou, die tijdens zijn militaire dienst verantwoordelijk was voor de bevoorrading van de Franse soldaten aan het front met champagne. De twee mannen werden later goede vrienden. René Lalou was in 1904 getrouwd met een dame uit de Dubonnet familie. Ene Emile Dubonnet zat in het huidige bestuur van het Huis van Mumm. Vanwege zijn prestaties en familiebanden werd Lalou in 1929 benoemd tot lid van de raad van bestuur, waar hij onder andere specifiek de financiële basis van het huis versterkte. Reeds in de jaren 1920 - de "Roaring Twenties" - was het huis weer volledig gestabiliseerd. In het begin van de jaren 1930 was het huis Mumm sterker dan ooit - meer wijngaarden werden aangekocht en champagnes van hoge kwaliteit werden geproduceerd. Niets leek een succesvolle toekomst in de weg te staan - tot de Tweede Wereldoorlog uitbrak.

Tussen 1940 en 1944 werd Champagne bezet door de Duitse Wehrmacht. Een Duitse "commissaris voor de invoer van wijn uit Frankrijk", Otto Klaebisch, was verantwoordelijk voor het toezicht op alle wijnen uit de Champagne. Hij moest onder meer zorgen voor een gunstige inkoop van champagnes, die vervolgens in Duitsland en deels ook via Duitsland naar het buitenland werden verkocht. Hij voorzag de Wehrmacht ook van champagne. En hij moest ervoor zorgen dat de champagneproductie ter plaatse bleef. Er werden marktgerichte onderhandelingen gevoerd met de huizen en de Vichy-regering van bezet Frankrijk. Maar champagne werd soms ook gewoon in beslag genomen als dat nodig was. De Champagne productie zelf ging door. In de volksmond van de Champagne werd Klaebisch toen de "leider van de Champagne" genoemd. Geen enkele fles champagne mocht verkocht worden zonder zijn toestemming. Aanvankelijk dachten sommige wijnmakers ten onrechte dat zij Klaebisch konden bedotten met inferieure champagnes. Klaebisch, die uit de Rheingau kwam, was echter zeer vertrouwd met champagne, mousserende wijn en wijn in het algemeen, vooral omdat hij voor de oorlog voor een champagnehuis had gewerkt. Er zij ook op gewezen dat zijn zwager Joachim von Ribbentrop minister van Buitenlandse Zaken van het Duitse Rijk was. Von Ribbentrop werkte voor zijn politieke carrière als vertegenwoordiger van de champagne in Duitsland. Ongeveer 320 miljoen flessen van de edele drank werden reeds in 1940 naar het Duitse Rijk verscheept.

In die tijd nam een zekere heer Godefroy Hermann von Mumm, de zoon van Georges Hermann von Mumm, geboren in 1908 in Reims, contact op met de Société Vinicole de Champagne in Parijs. Volgens de historicus François Bonal deelde hij René Lalou, de voorzitter, mee dat hij nu overbodig was geworden omdat er voortaan geen voorzitter meer zou zijn. Tegelijkertijd gaf hij hem duidelijk te verstaan dat het Huis van Mumm zijn familiehuis was. Op dezelfde dag verscheen hij ook in Reims en ontsloeg Georges Robinet zonder opzegtermijn. In de daaropvolgende tijd maakte hij naam als een bekwaam leider van het huis Mumm, die op voorbeeldige wijze voor zijn werknemers zorgde. Voor de kinderen van de werknemers werd in Verzenay een recreatiecentrum gebouwd. Hij slaagde er ook in bijna alle werknemers vrij te krijgen die tijdens de oorlog door de Duitsers gevangen waren genomen. Ondanks de moeilijke tijden kon hij tussen 1 en 1,5 miljoen flessen champagne per jaar afleveren. Een 'grote klant' was de Wehrmacht. Op de etiketten hiervoor moest volgens de voorschriften worden vermeld: "Wehrmachts- Marketenderware Verkauf im freien Handel verboten" en "Réservé à la Wehrmacht Achat et revente interdits". Het kopen en verkopen van deze champagnes op de civiele markt was streng verboden.

Op de binnenlandse markt Frankrijk, de champagne verkoop ging goed voor het huis Mumm, in 1942 met 370.000 flessen champagne zelfs zeer goed. De bovenvermelde bezorgdheid van de heer Robinet over de Duitse naam Mumm in de marketing binnen Frankrijk was dus waarschijnlijk misplaatst. Veel grote exportklanten, zoals bijvoorbeeld de VS, konden op dat moment natuurlijk niet worden bediend. Leveringen aan neutrale landen werden streng gecontroleerd en in hoeveelheid beperkt. In de weken na de bloedige gevechten van 6 juni 1944 in Normandië (D-Day) verwachtten veel Fransen in de Champagne al dat Frankrijk door de geallieerden zou worden bevrijd. In augustus 1944 nam Godefroy Hermann von Mumm in perfect Frans afscheid van zijn werknemers met de wens dat zij nooit zouden vergeten dat Mumm een grote naam was die zich op de wereldmarkt moest blijven doen gelden door de prestaties van haar werknemers - een wens die, in retrospectief, vandaag als vervuld kan worden beschouwd. Onmiddellijk daarna werd von Mumm gevangen genomen in Engeland. Op 7 mei 1945 (VE-Day) werd een eenvoudig schoollokaal in Reims, het hoofdkwartier van generaal Eisenhower, bekend als de 'Salle de Reddition' toen de onvoorwaardelijke overgave van alle Duitse strijdkrachten werd ondertekend.

Na de oorlog, nam de Société Vinicole de Champagne het Huis van Mumm weer over.
In 1946 werd de naam van het huis veranderd in "G. H. Mumm & Co, Société Vinicole de Champagne, Successeurs". Deze lange naam verscheen gedurende vele decennia in zijn geheel op de Mumm-etiketten. Ook René Lalou was weer van de partij - niet alleen als voorzitter van de raad van bestuur, maar ook als fabrieksdirecteur. Onmiddellijk na de oorlog was vooral het geallieerde leger een belangrijke klant van het huis. In de jaren 50 van de 20e eeuw nam de vraag naar Mumm champagnes enorm toe. Tezelfdertijd breidde Mumm haar wijngaardbezit aanzienlijk uit en groeide gestadig. In de jaren '60 waren het er ongeveer 3 miljoen, in de jaren '70 6 miljoen flessen. In 1979 waren er al bijna 9 miljoen flessen champagne. René Lalou paste de oude strategie toe om smaken aan te passen aan verschillende exportmarkten - vergelijkbaar met de tijden van koningen en tsaren. Met de kwaliteit van legendarische cuvées van het huis van Mumm als basis, werd de dosering van hedendaagse smaaktrends specifiek aangepast aan de belangrijke exportlanden. Soms was er een "Goût Americain", die de nadruk legde op de in de VS populaire smaken.

René Lalou overleed in 1973 op de rijpe leeftijd van 96 jaar. Nog vele jaren na zijn dood werd hij geëerd met een speciale Champagne René Lalou, waarvan hij het recept enkele jaren voor zijn dood zelf had samengesteld. Behalve bij de koninklijke moeder in Engeland (haar lievelingschampagne!), scoorde deze champagne regelmatig meer dan 90 punten bij internationaal gerenommeerde kenners.

In 1955 deed de Canadese Seagram Distillers Corporation haar intrede in de onderneming met de aankoop van aandelen. De toenmalige president van Seagram, Samuel Bronfman (1889-1971), trad toe tot de raad van bestuur van Mumm in 1959. Reeds in hetzelfde jaar werd een aanzienlijke expansiedrang merkbaar: 79% van het beroemde champagnehuis Perrier-Jouët werd overgenomen. Hoewel onafhankelijk van elkaar, besloten de twee huizen hun wijngaarden samen te beheren en bepaalde uitrustingen en productie-installaties te delen. In 1972 nam het Huis Mumm een aandeel in het al even beroemde Huis Heidsieck en Co Monopole, eerst met 84%, vervolgens in 1980 met 99%, en nam het huis in 1985 volledig over.

Intussen werd het bedrijf ook "Mumm Groep" genoemd, hoewel de verschillende huizen grotendeels onafhankelijk bleven in het beheer en de productie van hun champagnes. In 1985, nam Seagram een meerderheidsaandeel in de Mumm Groep met 91%. In 1999 kocht de Amerikaanse groep Hicks, Muse, Tate & Furst het G. H. Mumm huis uit. Op het moment van dit verslag behoort het champagnehuis G.H. Mumm tot de Britse Allied Domecq-groep.

Zelfs van veraf herken je de beroemde diagonale rode band op de etiketten van het champagnehuis Mumm. Ondanks 8.000 andere champagnemerken en meer dan 1,5 miljard flessen van diverse mousserende wijnen van over de hele wereld, laat Mumm zich nog steeds met succes gelden als een reus onder de champagneproducenten. Hoe slaagt Mumm erin om jaar na jaar ontelbare mensen in meer dan 100 landen te inspireren met meer dan 9 miljoen flessen champagne? Om een antwoord op deze vraag te vinden, moet men het huis van Mumm van naderbij bekijken, want dit succes op lange termijn is op veel meer gebaseerd dan alleen uitstekende champagne.

Hoewel champagne vanzelfsprekend is bij huldigingen voor topprestaties of in het kader van feestelijke gelegenheden van uiteenlopende aard, wordt met name Mumm champagne in veel kringen als onmisbaar beschouwd - en dat wereldwijd! Sinds 1827 is Mumm erin geslaagd om niet alleen "klanten", maar ook ontelbare vrienden en bewonderaars te vinden.

Mumm champagne is al lang geassocieerd met de luchtvaart. Op de laatste verjaardag van de beroemde Amerikaanse piloot Chauncey Spencer, bijvoorbeeld, was er een Rehoboam fles Mumm Cordon Rouge. Hoe toepasselijk dat Mumm de sponsor was van deze viering, want Mumm was reeds in 1909 de sponsor van de grote "pilotenprijs" bij de beroemde vliegtuigwedstrijd tijdens de toenmalige "Grote Week van de Champagne" bij Reims. Reeds eerder, in 1907, schonk Mumm 100 flessen champagne aan de legendarische Wilbur Wright Aero Club in de VS.

Nochtans, heeft Mumm een traditionele verbinding niet alleen met de luchtvaart, maar ook met de zee. Mumm is altijd zeer populair geweest voor de doop van schepen. Mumm verschijnt ook in de internationale zeilsport als sponsor van de Admiral's Cup, Sailing Tour de France en is terug te vinden in ontwerpen zoals de vermaarde Mumm 30 jachten. En in de autosport, zoals de Formule 1, mag Mumm ook niet ontbreken.

Champagne van het huis Mumm kwam ook in vele films tot eer. In de klassieke film Casablanca (1942), bijvoorbeeld, laat de nachtclubeigenaar 'Rick' (Humphrey Bogart) de wereld zien hoe je van een champagne kunt genieten met een schoonheid als 'Ilsa' (Ingrid Bergman). In stripverhalen komen we het rode lint tegen op de fles in 'Kuifje' of op de amfora van 'Asterix'.

Bovendien heeft Mumm al vele jaren een ondersteunende band met de kunst gecultiveerd. De operette "La Périchole" van Offenbach wordt vaak begeleid door het "Cordon Rouge Ballet". Mumm vloeide in de glazen van vele beroemde kunstenaars zoals Braque, Foujita, Matisse, Maillol en Picabia bij de opening van de Coupole in Montparnasse. Het karakteristieke Cordon Rouge lint kwam tot zijn recht in werken van Yves Brayer, Terechkovitch, Chapelain-Midy, Jean Carzou, Michael Huggins en Utrillo. De beroemde Japanse kunstenaar Tsuguharu-Léonard Foujita (1886-1968) was bijzonder nauw verbonden met Mumm. Een leuke uitweiding hierover op dit punt:
Een door Foujita gecreëerde 'champagne-roos' sierde een speciale Mumm Cuvée Olympique, bestemd voor de Olympische Spelen van Tokio in 1964. Deze delicate roos, die slechts één ochtend zou leven, sierde voortaan zo'n 30 jaar lang de Mumm rosé in het halsetiket van de fles. Eerder had Foujita een prachtig schilderij gemaakt, Vierge à la vigne (Maagd van de wijnranken) genaamd, voor een voormalig hoofd van het Huis Mumm, René Lalou (1877-1973). Fujita integreerde het motief van de roos later opnieuw in een schilderij met de naam La petite fille à la rose (Het meisje met de roos).

Foujita was een boeddhist van geboorte. Op een dag, op reeds gevorderde leeftijd, stak hij in de kathedraal van Saint-Rémi in Reims een kaars aan volgens de boeddhistische traditie. Op dat moment had hij een openbaring en liet plotseling horen: "Ik wil christen worden!". In oktober 1959 bekeerde hij zich tot het katholieke geloof en werd samen met zijn vrouw Kimiyo in de kathedraal gedoopt. Voortaan werd "Léonard" aan zijn naam toegevoegd en "Marie-Ange" aan die van zijn echtgenote. Zijn peetouders waren Monsieur René Lalou, toen hoofd van het Huis Mumm, en Madame François Taittinger. Ontroerd door deze religieuze gebeurtenis kocht René Lalou een stuk grond in de buurt van de hoofdzetel van het Huis van Mumm in Reims en financierde hij de bouw van de kapel Notre Dame de la Paix. In de zomer van 1966 begon Foujita, reeds in zijn tachtigste jaar en dus een jaar voor zijn dood, hoog op steigers de kapel te versieren met christelijke fresco's die taferelen uit het Oude en het Nieuwe Testament uitbeelden. Drie maanden lang, elke dag van zeven uur 's morgens tot zeven uur 's avonds, wijdde hij zich aan deze taak. Na de voltooiing werd de kapel aan de stad Reims geschonken.
Foujita werd na zijn dood nabij Parijs begraven. Een volle 30 jaar later ontdekte zijn vrouw (die inmiddels weer in Japan woonde) een van zijn oude dagboeken, waaruit zij tot haar verrassing zijn laatste wensen aantrof in een aantekening uit 1964. Zijn wens was een kapel te bouwen, daar een deel van zijn leven fresco's te maken en er uiteindelijk samen met zijn vrouw in begraven te worden. De stad Reims vervulde zijn wens in 2003 door zijn stoffelijk overschot in deze kapel te herbegraven. Vandaag wordt het beschouwd als een culturele insider-tip voor toeristen in Reims.

Een voordeel voor het merk is dat de oorspronkelijke Duitse naam "Mumm" ook in het Engels een zeer positieve connotatie heeft: Veel Canadezen spreken in de volksmond over hun moeder als "Mam". In Engeland en de V.S. kent bijna iedereen de eeuwenoude uitdrukking "Mum's the word! (synoniem met "Zwijgen is goud!"). Reeds in de jaren 1930 vertaalde Mumm deze zin in de slimme reclameslogan "Mumm's the word!". De naam "Mumm" is ook gedenkwaardig omdat hij zeer kort is en 75% van de letters een "M" voorstellen.

Volgens de bekende historicus François Bonal was het idee van het rode lint, de Cordon Rouge, dat een handelsmerk is geworden, afkomstig van de vader van een Mumm vertegenwoordiger (Welby Jordan) uit Parijs in die tijd. Rond 1870 adviseerde hij Georg Hermann von Mumm om de flessen te versieren met het rode lint van het Legioen van Eer (Légion d'honneur). Vervolgens, in 1875, werden de flessen voor het eerst versierd met een rood satijnen lint rond de hals van de fles. De gekruiste uiteinden van het lint werden voorzien van een zegel met de woorden "Cordon Rouge". Meteen was dit idee een marketing hit. In 1881 was het rode lint onmisbaar geworden. In 1883 registreerde Mumm een etiketontwerp als handelsmerk, dat het diagonale rode lint met de woorden "Cordon Rouge" bevatte, ter vervanging van de vroegere satijnen linten. Tot op heden is het etiketontwerp voor Mumm Cordon Rouge in essentie ongewijzigd gebleven.

Mumm Cordon Rouge is sinds 1979 ook populair in het Midden-Koninkrijk, vooral omdat de rode streep in China als een symbool van geluk wordt beschouwd. In de loop der decennia bracht Mumm echter ook "cordons" in andere kleuren uit, die verschillende smaken illustreerden. Zo werden de demi-sec champagnes van Mumm jarenlang aangeduid met een cordon vert, d.w.z. met een groene band.

Afbeeldingen van verschillende 'Mumm Cordons' uit vervlogen tijden uit mijn label collectie. U kunt op de etiketten klikken voor een nadere bestudering.
Een adelaar wordt over het algemeen discreet afgebeeld op Mumm-etiketten. De adelaar vindt eigenlijk zijn oorsprong in het embleem van Napoleon III. Zeker heeft deze adelaar ook onbewust een sympathieke invloed op de burgers van die staten die hun natie symbolisch associëren met een adelaar.

Maar veel belangrijker voor een champagnemerk is wat er in de fles zit. De champagne moet goed zijn! Ook in dit opzicht stelt Mumm niemand teleur. Integendeel: de champagnes van Mumm scoren al jaren regelmatig in de jaren '80 en '90, zelfs in het heden. Bovendien blijven de champagnes van Mumm betaalbaar voor iedereen, zelfs in het buitenland, ondanks de hoge douanerechten op vele plaatsen. In de Verenigde Staten is de wijnloze Cordon Rouge te koop voor iets minder dan 30 euro. Om aan de enorme vraag van de wereldmarkt naar Mumm champagne te voldoen en tegelijkertijd de kwaliteit te handhaven was en is geen gemakkelijke onderneming.

Mumm heeft altijd bekend gestaan als een modern huis dat geavanceerde productiemethoden gebruikt, maar zonder de strikte wetten en principes van de champagneproductie geweld aan te doen. Zo werden reeds in de jaren 60 van de 20e eeuw de traditionele (zware) rieten manden die voor de oogst werden gebruikt, vervangen door plastic bakken, die gemakkelijker schoon te maken, veel lichter en bovendien stapelbaar zijn. Het gyropallet voor het automatisch schudden van de champagneflessen is sinds de jaren 1970 in het productieproces van Mumm geïntegreerd. Met vooruitgang in gedachten, creëerde het Huis van Mumm een afdeling genaamd G.C.E.V. in 1971. (Groupement Champenois d'Exploitation Viticole). De taken van deze afdeling zijn het testen en toepassen van geavanceerde wijnbouwtechnieken en de nauwe samenwerking met Franse en internationale onderzoeksinstellingen. In de jaren tachtig werd bijvoorbeeld een lasergestuurde plantmachine ontwikkeld en met succes in gebruik genomen. Bovendien, heeft Mumm altijd gestreefd naar efficiënte organisatie en sociaal welzijn in haar menselijke hulpbronnen. Voor veel mensen is het oogsten bij Mumm een eeuwenoude familietraditie. Ze komen van overal, vaak met de hele familie. Er zijn zelfs grootmoeders te vinden, die niet zelden al een halve eeuw aan de oogst meewerken. Volgens de historicus François Bonal merkte René Lalou, die lange tijd aan het hoofd van het Huis Mumm stond, ooit op humoristische wijze op dat hij, als peetvader van alle baby's die tijdens de oogst werden geboren, zelfs met al zijn bezittingen nooit de nodige kerstcadeaus zou kunnen kopen.
De enorme kelders van het huis zijn overigens geen kalksteentunnels uit de Romeinse tijd, maar werden in de loop van zeven decennia door Mumm zelf gebouwd.

Mumm is in de voordelige positie dat zij vele kostbare wijngaarden in de Champagne bezit. Met 219 hectare eigen wijngaarden in de beste gebieden zoals Ambonnay, Avenay, Avize, Aÿ, Bouzy, Cramant, Chambrécy, Vaudemanges en Mailly, kan het huis van Mumm meer dan 20% van de vraag naar druiven zelf dekken. De rest van de vraag is afkomstig van meer dan 600 leveranciers, waarvan de meeste Grand Cru-wijngaarden bezitten.
Voor de assemblage van de champagnes beschikken de keldermeesters over kostbare wijnen van wel 80 crus in meer dan 1.200 vaten. Bijgevolg heeft Mumm altijd een interessante selectie van champagnes aangeboden (die in de loop van de decennia ook enigszins is veranderd):

De grote internationale hit van het huis van Mumm blijft, natuurlijk, de Cordon Rouge. Het maakt ongeveer 85% van de totale productie uit. Dit is een champagne zonder jaargang, die is samengesteld in de assemblage van ongeveer 40 - 45% Pinot Noir, ongeveer 20% Pinot Meunier, ongeveer 25% Chardonnay en ongeveer 10-15% reservewijn van oudere jaargangen. Dankzij de overwegend vertegenwoordigde Pinot Noir wijnstokken van hoge kwaliteit, zijn fruittonen (citrus, peren, perzik en nog veel meer) en een goede structuur waarneembaar. De Chardonnay wijnstokken geven het de vleugels van elegantie, en de Pinot Meunier druiven completeren de blend met hun kruidige frisheid van vanille en honing. Mumm Cordon Rouge wordt na de tweede gisting 3 jaar op zijn droesem gerijpt. Hoewel dit oneindig veel langer is dan de voorgeschreven 15 maanden, is het net lang genoeg om uitzonderlijk jeugdig, fris en geurig te zijn met de primaire aroma's van de oorspronkelijke wijnstokken nog intact. De Cordon Rouge is dus buitengewoon populair als aperitief. Het wordt ook beschouwd als een elegante begeleider van gerechten, vooral bij gerechten die niet te hartig zijn (ideaal bijvoorbeeld bij vis- en gevogeltegerechten). Op de Amerikaanse markt vinden champagneliefhebbers zowel de typische Brut als de 'Extra Dry'-variant (Carte Classique), die een iets zoetere champagne is dan de Brut.

Bij de Mumm Rosé komt de pittige Pinot Noir druif in zijn natuurlijke pracht naar voren, met ca. 60%. Vergezeld van ca. 20% Pinot Meunier en ca. 20% Chardonnay krijgt de kenner een goed uitgebalanceerde champagne voorgeschoteld. Met zijn sterke Pinot Noir ruggengraat, past hij bij bijna elke maaltijd. Vooral bij vleesgerechten overtuigt hij naast zijn kracht ook door zijn opvallende roze kleur, die ontstaat door toevoeging van stille rode wijn.
In jaren waarin de natuur een speciale harmonie in de wijnstokken tekent, eren de keldermeesters van Mumm dit door speciale vintage champagnes te creëren. Op dit moment (2004), presenteert de Cordon Rouge 1996 zich als een trekpleister bij Mumm online. De 1996 wordt vaak genoemd onder de jaren 90 jaargangen naast de prachtige 1990s en 1995s. Kenners hebben er veel respect voor. Sommige wijncritici durven het oogstjaar 1996 zelfs te vergelijken met het legendarische oogstjaar 1928. In die zin is de Cordon Rouge 1996 een goede keuze onder de vintage Champagnes, temeer daar hij vrijwel vol zit met de edele Pinot Noir van dit jaar met 63% in de assemblage. De Chardonnay geeft het finesse met zijn resterende 37%. Er worden wijnstokken gebruikt van de beste Montagne de Reims en Côte des Blancs locaties. Vintage champagnes van Mumm mogen dan nauw verwant lijken met hun gelijknamige non-vintage broeders in termen van de naam "Cordon Rouge", toch worden ze als volledig eigen beschouwd. Ze vertonen meer subtiele kracht, rijpheid, aangename complexiteit en ruggengraat. Zo kan de Cordon Rouge 1996 - net als de andere Mumm Millésimé vele decennia daarvoor - beschouwd worden als een uitstekende begeleider van bijna elk feest.
De vrij zeldzame vintage champagne Mumm Grand Cordon is ook bekend in connaisseurskringen. Dit is een top champagne puur van Grand Cru locaties. Reeds in 1876 werden champagnes van hoge kwaliteit bereid in prachtig versierde flessen in beperkte oplagen en vervolgens verzonden naar enkele klanten van het huis. De Mumm Grand Cordon ontwikkelde zich uit deze traditie. De 90er op de foto presenteert zich in een fantastisch mooie antieke fles met rode satijnen linten.

De Mumm Demi-Sec is een relatief zoete champagne met 44g/l suiker. Bij de productie van de Demi-Sec kennen de keldermeesters de frisse, kruidige Pinot Meunier met een hele 50% de hoofdrol toe. Het geheel wordt afgerond met een pittige Pinot Noir (35%) en een elegante Chardonnay (15%). Demi-sec champagnes zijn niet alleen een mooie keuze bij (niet al te zoete) desserts, maar passen bijvoorbeeld ook heel goed bij Chinese 'zoetzure' gerechten.

Zoals de naam al belooft, is Mumm Grand Cru een zeer speciale Champagne - uitsluitend gemaakt van de weinige 100% beoordeelde crus in Champagne! De beste Pinot Noir wijnstokken van Aÿ, Bouzy en Verzenay hebben 58% aandeel. Beste Chardonnay (42%) van Avize en Cramant completeren de assemblage.

Dan is er de vrij zeldzame Mumm de Cramant. Vroeger werd het "Mumm Crémant de Cramant" genoemd. De Mumm de Cramant is een mousserende wijn, die crémant wordt genoemd omdat hij een lagere flesdruk heeft dan de gebruikelijke champagne. De Mumm de Cramant is een bijzonder waardevolle cuvée van het huis Mumm: Alleen de beste Chardonnay-wijnstokken van kostbare Mumm-wijngaarden in de beroemde Grand Cru Cramant in de Côte des Blancs worden gebruikt voor de bereiding ervan. Onder champagnekenners geniet deze altijd elegante charmeur al lang groot respect en hij wordt ook beschouwd als een belangrijk referentiepunt in de studie van Blanc des Blancs in het algemeen. Deze citroenkleurige Crémant met een opmerkelijk romige, delicate perlage bekoort fijnproevers met citrus- en andere fruittonen en met een ongewone frisheid en een zachte tinteling in de mond. Het wordt beschouwd als een goede tip onder champagnefans.

Een oud etiket van een fles van 77 cl met de naam "Crémant de Cramant" uit die tijd.
Champagneliefhebbers en -verzamelaars komen hier en daar vintage champagnes uit het Mumm-assortiment tegen. Zo wordt een vintage champagne die genoemd is naar René Lalou, de oude directeur van het huis Mumm, als uitstekend beschouwd. Deze champagne zou ook de favoriete champagne van hare majesteit de koninklijke moeder Elisabeth zijn geweest. De grote René Lalou 85, bijvoorbeeld, bevat 50% Pinot Noir en 50% Chardonnay.

Het verhaal van het champagnehuis Mumm lijkt wel een spannende roman.

nl_NLNederlands