Ruinart

Het Ruinart huis werd opgericht op 1 september 1729. Een manufacturier met de naam Nicolas Ruinart (1697-1769) bood zijn klanten niet alleen manufacturen aan, maar ook wijn uit zijn wijngaard. Zijn oom was Dom Thierry Ruinart (1657-1709), een monnik die oorspronkelijk behoorde tot de Benedictijner orde Congrégation de S.Maur.

In 1682 werd Dom Ruinart door Dom Jean Mabillon naar Saint-Germain-des-Prés in Parijs gestuurd als assistent. Onder Mabillon leerde hij de Griekse taal en ontwikkelde tegelijkertijd een grote belangstelling voor de geschiedenis van de martelaren. In zijn zoektocht naar geldige documenten bezocht hij talrijke abdijen in de Elzas en Lotharingen. Later hielp Dom Thierry Ruinart bij het samenstellen van de Acta Sanctorum van de Benedictijnen. Ten tijde van zijn verblijf in de beroemde abdij van Hautvillers (samen met de beroemde monnik Dom Pérignon), werd de zeer bestudeerde Dom Ruinart al lang beschouwd als een zeer vooraanstaande monnik.

Dom Ruinart werd plotseling ziek in Hautvillers en stierf daar na 17 ziektedagen op slechts 52-jarige leeftijd. Daarna werd hij begraven in de kerk van de abdij. Geïnspireerd door zijn vooraanstaande oom, wijdde Nicolas Ruinart zich aan de wijntechniek van de Benedictijner monniken, die als uitstekend werd beschouwd. De vraag naar zijn goede wijn groeide gestaag tot hij uiteindelijk de vraag naar zijn doek oversteeg.

Vanaf 1764 was zijn zoon Claude Ruinart (1731-1798) een onmisbare helper, zowel bij de productie als bij de inmiddels levendige handel in Ruinart-wijnen. In overeenstemming met de traditie breidde Nicolas de naam van het huis uit tot Ruinart Père et Fils.

Na de dood van Nicolas (1769) verplaatste zijn zoon Claude de zetel van het bedrijf van Epernay naar Reims. Claude Ruinart breidde vervolgens de handel in zijn champagnes enorm uit en legde tegelijkertijd waardevolle politieke connecties aan het Franse koninklijke hof. Zijn oudste zoon, Irénée Ruinart (1770-1850), bleek net als zijn vader buitengewoon zakelijk en politiek scherpzinnig te zijn in de veranderende omgeving van de Franse Revolutie. Tot zijn clientèle behoorden prominenten als Napoleon Bonaparte, Joachim Murat (koning van Napels), Joseph Bonaparte (toen koning van Spanje) en de beroemde Charles Maurice de Talleyrand Perigord.

In 1817 werd hij door Lodewijk XVIII in de adelstand verheven en werd hij voortaan beschouwd als "Vicomte de Brimont", afgevaardigde voor het Marnegebied en burgemeester van Reims. In deze waardige functie was Irénée Ruinart ook aanwezig bij de (laatste) kroning van een Franse koning (Charles X) in de kathedraal van Reims.

In 1826 nam zijn zoon Edmond Ruinart de leiding van het bedrijf over. Tijdens zijn ambtstermijn is Edmond Ruinart erin geslaagd het huis tot de absolute wereldtop te laten behoren. Hij breidde het marktaandeel van het champagnehuis in Rusland sterk uit en voer op een driemaster naar de VS. Daar ontmoette hij (met een kist van de beste Ruinart champagne in zijn bagage) de (zevende) president van de VS, Andrew Jackson, in het 'Witte Huis'.

Zijn zoon Edgar Ruinart had ook reizen in zijn bloed. Zo ondernam hij een avontuurlijke reis (in die tijd) naar St. Petersburg voor een audiëntie bij de tsaar. Edgar Ruinart heeft aldus het marktaandeel van het huis van Ruinart in Rusland verder versterkt.

Zijn even gedurfde zoon André Ruinart was een enthousiast liefhebber van de luchtvaart. Onder zijn leiding sponsorde het huis van Ruinart o.a. de eerste grote luchtrace over het Engelse Kanaal. De moeilijke tijden van de wereldoorlog volgden. Tijdens de grote Slag om de Marne werden de bedrijfsgebouwen volledig verwoest. Volgens auteur Tom Stevenson verplaatste André Ruinart vervolgens zijn kantoor naar de beroemde diepe krijtschachten van het Ruinart huis (deze fantastische krijtschachten uit de Gallo-Romeinse tijd staan nu op de monumentenlijst). Maar tijdens een aanval werd een grote waterleiding beschadigd, waardoor de galerijen (inclusief zijn kantoor) onder water kwamen te staan. De vindingrijke André bouwde zonder pardon een vlot en ging verder met zijn werk diep in de galerijen. Tot 1963 bleef de leiding van Ruinart volledig in handen van de stichtende familie. Intussen versterkte een voordelige associatie met de prestigieuze Baron Phillipe de Rothschild het huis van Ruinart. Het werd vervolgens overgenomen door het beroemde huis Moët & Chandon en ging later deel uitmaken van de luxegroep LVMH.

De uitstekende kwaliteit en individualiteit van het huis Ruinart is door de eeuwen heen bewaard gebleven tot vandaag. Kenner en auteur Michael Edwards beschrijft Ruinart champagnes als volgt: "Ruinart champagnes zijn bijzonder fijn en elegant, maar bezitten ook een volle smaak en body..."
Het huis Ruinart is nauw verbonden met het edele druivenras Chardonnay en bezit onder meer 15 hectare Chardonnay-wijngaarden op de oostelijke hellingen van de Montagne de Reims. Michael Edwards merkt op dat deze Chardonnay-druiven veel meer "punch" in termen van smaak hebben dan hun tegenhangers uit de Côte de Blancs regio. Ruinart champagnes hebben veel karakter en harmoniëren daarom goed met die hartigere gerechten die de smaak van veel andere champagnes zouden overheersen.

De wijnloze 'R' de Ruinart is gemaakt van 45% Chardonnay en 55% Pinot Noir. Vier jaar lang rust deze champagne op zijn droesem in de fles, diep in de Ruinart kalkgoten. Dit draagt bij tot een bijzonder fijn parelspel en geeft deze champagne tegelijkertijd een uniek, bloemig boeket.
Vintage Champagne 'R' de Ruinart bevatten ongeveer 50% Chardonnay en 50% Pinot Noir.
De vintage champagne Dom Ruinart Blanc de Blancs wordt door kenners wereldwijd beschouwd als een van de beste Blanc de Blancs uit de Champagne ooit. Deze champagne is gebotteld in de klassieke vorm.
De rosé champagne van het huis Ruinart is ook opmerkelijk. De Dom Ruinart Rosé is ook een vintage champagne, die - net als de Blanc de Blancs - gemaakt is van de beste Chardonnay wijnstokken, maar ook ongeveer 20% rode wijn bevat (Bouzy Rouge). Qua kracht doet hij in de verte denken aan een Bourgogne, maar hij heeft ook een bijzondere elegantie en finesse, die alleen met de beste Chardonnay-wijnstokken kan worden bereikt.
Er is ook de verouderde 'R' de Ruinart Rosé, een in vergelijking eenvoudiger maar nog steeds zeer hoogwaardige rosé.

Er zij op gewezen dat het huis Ruinart in 1997 een professionele wedstrijd voor sommeliers heeft uitgeschreven. Aanvankelijk bestond deze wedstrijd alleen in Frankrijk. Sinds het midden van de jaren tachtig is deze wedstrijd ook in tal van andere landen gehouden. Het doel is de beste opkomende sommelier te selecteren en hem of haar te eren met de begeerde Trophée Ruinart.