Ruinart

Het huis Ruinart werd opgericht op 1 september 1729. Een lakenhandelaar genaamd Nicolas Ruinart (1697-1769) bood zijn klanten naast laken ook wijn uit zijn wijngaard aan. Zijn oom was Dom Thierry Ruinart (1657-1709), een monnik die oorspronkelijk behoorde tot de benedictijnenorde Congrégation de S.Maur.

In 1682 werd Dom Ruinart benoemd tot assistent van Dom Jean Mabillon in Saint-Germain-des-Prés in Parijs. Onder Mabillon leerde hij de Griekse taal en tegelijkertijd ontwikkelde hij een grote interesse in de geschiedenis van de martelaren. In zijn zoektocht naar geldige documenten bezocht hij talrijke abdijen in de Elzas en Lotharingen. Later hielp Dom Thierry Ruinart bij het samenstellen van de Acta Sanctorum van de Benedictijnen. Ten tijde van zijn verblijf in de beroemde abdij van Hautvillers (samen met de beroemde monnik Dom Pérignon) werd de hoogopgeleide Dom Ruinart al lang beschouwd als een zeer vooraanstaande monnik.

Dom Ruinart werd plotseling ziek in Hautvillers en stierf daar na 17 dagen ziekte op slechts 52-jarige leeftijd. Hij werd vervolgens begraven in de abdijkerk. Geïnspireerd door zijn vooraanstaande oom, wijdde Nicolas Ruinart zich aan de vinificatietechnieken van de benedictijner monniken, die als uitstekend werden beschouwd. De vraag naar zijn goede wijn groeide gestaag totdat het uiteindelijk de vraag naar zijn laken overtrof.

Vanaf 1764 was zijn zoon Claude Ruinart (1731-1798) een onmisbare assistent van hem in zowel de productie als de inmiddels levendige handel in Ruinart wijnen. Nicolas breidde de naam van het huis traditioneel uit tot Ruinart Père et Fils.

Na de dood van Nicolas (1769) verhuisde zijn zoon Claude het hoofdkantoor van het bedrijf van Epernay naar Reims. Claude Ruinart bouwde de handel van zijn Champagne en bouwde tegelijkertijd waardevolle politieke connecties op aan het Franse koninklijke hof. Zijn oudste zoon, Irénée Ruinart (1770-1850), bleek net als zijn vader buitengewoon ondernemend en politiek vaardig in de turbulente omgeving van de Franse Revolutie. Tot zijn klanten behoorden prominenten als Napoleon Bonaparte, Joachim Murat (koning van Napels), Joseph Bonaparte (destijds koning van Spanje) en de beroemde Charles Maurice de Talleyrand Perigord.

In 1817 werd hij door Lodewijk XVIII in de adelstand verheven en vanaf dat moment werd hij beschouwd als 'Vicomte de Brimont', afgevaardigde voor de Marne en burgemeester van Reims. In dit waardige ambt woonde Irénée Ruinart ook de (laatste) kroning van een Franse koning (Charles X) bij in de kathedraal van Reims.

In 1826 nam zijn zoon Edmond Ruinart de teugels van het bedrijf over. Tijdens zijn ambtstermijn slaagde Edmond Ruinart erin om het huis te verheffen tot de absolute wereldtop. Hij breidde het marktaandeel van champagne van het huis in Rusland enorm uit en voer met een driemaster naar de VS. Daar ontmoette hij (met een kist van de fijnste Ruinart champagne in zijn bagage) de (zevende) president van de VS, Andrew Jackson, in het 'Witte Huis'.

Handelsreizen zaten ook in het bloed van zijn zoon Edgar Ruinart. Hij ondernam bijvoorbeeld een avontuurlijke (in die tijd) reis naar Sint-Petersburg voor een audiëntie bij de tsaar. Edgar Ruinart versterkte zo het marktaandeel van het bedrijf Ruinart in Rusland.

Zijn even gedurfde zoon André Ruinart was een fervent liefhebber van vliegen. Onder zijn leiding sponsorde het bedrijf Ruinart de eerste grote luchtrace over het Kanaal. De moeilijke tijden van de wereldoorlog volgden. Tijdens de Grote Slag om de Marne werden de gebouwen van het bedrijf volledig verwoest. Volgens auteur Tom Stevenson verhuisde André Ruinart zijn kantoor toen naar de beroemde diepe krijtschachten van het Ruinart-huis (deze fantastische krijtschachten uit de Gallo-Romeinse tijd staan nu op de monumentenlijst). Maar tijdens een aanval werd een grote waterleiding beschadigd, waardoor de tunnels (inclusief zijn kantoor) onder water liepen. De vindingrijke André bouwde snel een vlot en zette zijn zakelijke activiteiten diep in de tunnels voort. Tot 1963 bleef het management van Ruinart volledig in handen van de stichtende familie. Ondertussen werd Ruinart versterkt door een gunstige relatie met het prestigieuze bedrijf Baron Phillipe de Rothschild. Daarna werd het overgenomen door het beroemde huis Moët & Chandon en later werd het onderdeel van de luxegroep LVMH.

De uitstekende kwaliteit en individualiteit van het huis Ruinart is door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag behouden gebleven. Kenner en auteur Michael Edwards beschrijft de Ruinart champagnes als volgt: "De champagnes van Ruinart zijn bijzonder fijn en elegant, maar hebben ook een volle smaak en body...".
Het domein Ruinart is nauw verbonden met de edele druivensoort Chardonnay en bezit 15 hectare Chardonnay-wijngaarden op de oostelijke hellingen van de Montagne de Reims. Michael Edwards merkt op dat deze Chardonnay-druiven veel 'krachtiger' van smaak zijn dan hun tegenhangers uit de Côte de Blancs. Ruinart champagnes hebben veel karakter en harmoniëren daarom ook goed met die hartigere gerechten die de smaak van veel andere champagnes zouden overheersen.

De vintage-vrije 'R' de Ruinart is gemaakt van 45% Chardonnay en 55% Pinot Noir. Deze champagne rust vier jaar in de fles op de droesem, diep in de Ruinart kalkstenen vaten. Dit draagt bij tot een bijzonder fijne gisting en geeft deze champagne tegelijkertijd een uniek, bloemig boeket.
Vintage champagnes 'R' de Ruinart hebben ongeveer 50% Chardonnay en 50% Pinot Noir.
De vintage champagne Dom Ruinart Blanc de Blancs wordt wereldwijd door kenners erkend als een van de beste Blanc de Blancs uit de Champagne. Deze champagne is gebotteld in de klassieke vorm.
Ook de rosé champagne van Ruinart is opmerkelijk. De Dom Ruinart Rosé is ook een vintage champagne, die net als de Blanc de Blancs gemaakt is van de beste Chardonnay druiven, maar ook ongeveer 20% rode wijn (Bouzy Rouge) bevat. Qua kracht doet hij in de verte denken aan een Bourgogne, maar hij heeft ook een bijzondere elegantie en finesse die je alleen met de beste Chardonnaydruiven kan bereiken.
Er is ook de non-vintage 'R' de Ruinart Rosé, een relatief eenvoudigere maar niettemin zeer kwalitatieve rosé.

Er moet ook worden opgemerkt dat Ruinart in 1997 een professionele wedstrijd voor sommeliers lanceerde

Aanvankelijk werd deze wedstrijd alleen in Frankrijk georganiseerd. Sinds het midden van de jaren 1980 wordt deze wedstrijd ook in tal van andere landen georganiseerd. Het doel is om de beste jonge sommelier te selecteren en te eren met de felbegeerde Trophée Ruinart.

 

Terug naar de woordenlijst | Je was hier: Ruinart