Roederer

Dom Louis Roederer

Dom Louis Roederer zawsze cieszył się reputacją niezmiennie wysokiej jakości. Jest również uważany za jeden z największych i najsilniejszych finansowo domów szampańskich. Louis Roederer jest własnością prywatną i posiada około 180 hektarów winnic w najlepszych strategicznych lokalizacjach o średniej ocenie jakości 98% (z czego około 130 hektarów jest uważanych za 100%).

Dzięki tej niezwykłej bazie własnych winorośli, House of Roederer jest w stanie pokryć własne zapotrzebowanie na ponad 2 miliony butelek rocznie przy 70 do 80%, a także jest w stanie osiągnąć niezmiennie wysoki standard jakości.

Roederer nalega również na długie przechowywanie swoich win rezerwowych (posortowanych według cru) w dużych beczkach z dębu Limousin (tzw. foudres, które mieszczą 4000-5000 litrów wina każda) oraz w około 240 zbiornikach ze stali nierdzewnej (9 960 litrów każdy - również posortowanych według cru). Te duże dębowe beczki są używane przez okres do 60 lat.

Roederer zwraca szczególną uwagę na końcowe dozowanie win rezerwowych. Chociaż dozowanie to tylko niewielka ilość wina, ten niewielki dodatek specjalnego wina może mieć trwały wpływ na smak szampana, nawet przy 1%. Roederer przywiązuje zatem wielką wagę do sztuki mieszania, aż do ostatniego szczegółu produkcji, czyli dozowania.

Szampany nie rocznikowe korzystają z hojnych trzech do czterech lat przechowywania w butelce. Z drugiej strony szampany rocznikowe mają co najmniej pięć do sześciu lat leżakowania. Ponadto, szampany Roederer leżakują w butelkach przez około sześć miesięcy po wypiciu. Średnio około 6 milionów butelek odpoczywa Szampan Szampany dojrzewają spokojnie na osadzie drożdżowym w chłodnych piwnicach domu. Przyczynia się to do powstania gamy wyjątkowo dobrych szampanów - od wolnego od roczników Brut Premier po słynny Prestige Cuvée Cristal.

Dom Louisa Roederera jest głęboko zakorzeniony w historii Szampanii:

Chociaż oficjalny rok założenia firmy to 1776, autor i historyk Tom Stevenson zauważa, że jej początków można doszukiwać się już w 1760 roku w szampańskim domu Dubois Père et Fils, który później znalazł się w posiadaniu Nicolasa-Henriego Schreidera.

W 1827 roku pan Schreider zatrudnił w swojej firmie swojego zdolnego siostrzeńca Louisa Roederera (1798-1870). Kiedy Schreider zmarł sześć lat później, Louis Roederer zmienił nazwę firmy na Roederer. Wkrótce udało mu się otworzyć nowe rynki w Ameryce i Anglii. Był również w stanie pozyskać rosyjskiego cara Aleksandra I dla swoich doskonałych szampanów. Ówczesny szampan był bardzo słodki jak na dzisiejsze standardy, ale car preferował szampana z nie mniej niż sześciokrotnie większą ilością cukru niż zwykle.

Po śmierci Roederera, w 1870 roku jego syn Louis Roederer II przejął zarządzanie znacznie rozbudowaną firmą. Aleksander II był również entuzjastycznie nastawiony do szampanów Roederer. Carski mistrz piwniczny co roku podróżował do Reims, aby obserwować produkcję specjalnych szampanów dla cara. W tym samym czasie sytuacja polityczna w Rosji stawała się coraz trudniejsza dla rodziny carskiej. W Rosji coraz częściej dochodziło do zamachów na członków rodziny carskiej i szlachty.

Mogło to przyczynić się do tego, że carski piwniczny zwrócił szczególną uwagę na przezroczystą butelkę szampana z domu Mercier, pierwotnie zaprojektowaną przez Eugeniusza Mercier specjalnie dla Napoleona III dla specjalnego wina (Réserve de l'Empereur Blanche). Używając takiej butelki, car byłby w stanie wizualnie sprawdzić zawartość butelki, a tym samym miałby większe szanse na uniknięcie zamachu przy użyciu zatrutego szampana.

W 1876 roku Dom Louisa Roederera po raz pierwszy dostarczył carowi szampana w specjalnych butelkach wykonanych z przezroczystego szkła kryształowego i z płaską podstawą (świadomy tradycji Dom Roederera nadal dostarcza swoje słynne szampany Cristal w przezroczystych butelkach bez wgłębienia w podstawie).

W każdym razie butelka szampana wykonana z wytrzymałego szkła kryształowego nie potrzebuje typowego wgłębienia (lub wgłębienia na dnie) konwencjonalnej butelki szampana, które ma za zadanie wzmocnić butelkę i jest niezbędne do układania sur pointes (na czubkach). Istnieje również stara plotka, że dwór królewski w Rosji obawiał się, że wgłębienie mogło zostać wykorzystane do ukrycia małego ładunku wybuchowego. Szampan w nowych kryształowych butelkach od Louisa Roederera został entuzjastycznie przyjęty przez dwór carski. Szampan stał się bestsellerem, który skończył się dopiero długo później, wkrótce po rewolucji październikowej w Rosji (1917).

Louis Roederer II zmarł niespodziewanie w 1880 roku, a jego siostra Léonie Orly przejęła stery, aż do swojej śmierci osiem lat później. Na łożu śmierci poprosiła swoich dwóch synów, Léona Orly'ego i Louisa-Victora Orly'ego, aby dodali nazwisko Roederer do swoich imion. W tym czasie Dom Louisa Roederera dostarczał już 2,5 miliona butelek szampana rocznie. Nie tylko do Rosji, ale także do USA: Roederer był wówczas trzecim co do wielkości eksporterem szampana do USA.

Rok 1917 przyniósł kryzys ekonomiczny dla Domu Louisa Roederera: rewolucja rosyjska sprawiła, że za jednym zamachem stracił on 80% rosyjskiego rynku. Ponadto nowy reżim w Rosji nie był zainteresowany uregulowaniem dużego rachunku od cara w Roederer. To, co sprawiło, że ta nieprzyjemna sytuacja biznesowa była jeszcze bardziej groźna dla Domu Roederer, to pozostały ogromny zapas niezwykle słodzonego szampana, na który nie można było znaleźć klientów. Ostatecznie dom był w stanie sprzedać ogromną partię tego słodkiego szampana, który został faktycznie wyprodukowany dla dworu carskiego, do Ameryki Południowej.

Léon Orly-Roederer zmarł w 1932 roku. Wdowa po nim, Camille Orly-Roederer, przejęła stery Domu Louisa Roederera na kolejne 42 lata. Jej ambicja i sprytny marketing zwiększyły istniejące udziały w rynku, wielokrotnie otwierały nowe międzynarodowe rynki dla szampanów Roederer i rozszerzyły posiadane przez dom winnice w latach trzydziestych XX wieku.

Dziś przedsiębiorcza Wdowa Orly-Roederer jest historycznie wymieniana tym samym tchem, co słynne Wdowy Clicquot i Bollinger. Po II wojnie światowej ponownie wprowadzono słynny szampan Prestige Cuvée Cristal, ale ten fantastyczny Cuvee został teraz oszczędzony ogromnemu słodzeniu, które było wówczas stosowane dla cara.

Madame Orly-Roederer zmarła w 1975 roku i pozostawiła dom szampana swojej córce, Madame Marcelle Rouzaud
i jej syn Jean-Claude Rouzaud, który z powodzeniem prowadzi firmę do dziś.

Jean-Claude Rouzaud od dawna uważany jest za perfekcjonistę, jeśli chodzi o szampany z jego domu. Jego naczelną zasadą jest bez wątpienia "jakość przed ilością". Jako wyszkolony enolog, na przykład, celowo unikał pewnych metod nawożenia swoich winnic, co skutkowałoby znacznie wyższymi plonami, a tym samym większą ilością szampana.

Surowy terroir Szampanii zawsze sprawiał, że winorośl cierpiała: Winorośle zawsze musiały ciężko pracować ze swoimi korzeniami, ale właśnie to nadaje ich złotej krwi wyjątkowy smak. Chociaż większa ilość nawozów skutkuje większą ilością winorośli, jednocześnie zmieniają się walory smakowe winorośli. Ponadto Jean-Claude Rouzaud utrzymuje delikatną równowagę między ogromnymi rezerwami długo przechowywanych win a młodymi winami, które są dodawane, aby zawsze mieć pełną kontrolę nad właściwym mieszaniem przyszłych szampanów. Jean-Claude Rouzaud był również odpowiedzialny za dodatkową ekspansję winnic Roederer w Szampanii, a także zakupił winnice w Australii, Portugalii i północnej Kalifornii. Na przykład w Anderson Valley w Kalifornii Roederer wyprodukował już fantastyczne wina musujące pod nazwą Roederer Estate Brut Anderson Valley L'Ermitage, które zachwyciły miłośników wina w Ameryce. Jego syn Frédéric, obecnie szóste pokolenie rodziny, jest aktywnie zaangażowany w działalność firmy od 1996 roku.

Roederer produkuje różne szampany, z których każdy ma swoją unikalną tożsamość. Ogólnie rzecz biorąc, szampany tego domu są uważane przez koneserów za szczególnie owocowe i pełne z szeroką gamą subtelności aromatycznych. Hojne wzbogacanie mieszanek cennymi winami rezerwowymi z dużych drewnianych beczek Roederera nadaje im dodatkowe nuty wanilii i miodu.

W przeciwieństwie do wielu innych szampanów, szampany Roederer cieszą się również reputacją tych, które mogą być przechowywane (prawidłowo) przez szczególnie długi czas po zakupie. Wielu koneserów uważa, że mają one korzystny potencjał starzenia. Niektórzy koneserzy nie boją się sugerować nawet 15 lat leżakowania dla niektórych szampanów Roederer. Nie oznacza to jednak, że starzejące się szampany stają się "lepsze" w każdym przypadku, ale raczej, że szampany tego typu rozwijają przyjemne nowe strony swojej osobowości przez lata starzenia, podczas gdy niektóre inne strony ustępują nieco bez zmiany fundamentalnego charakteru szampana.

Okrętem flagowym domu jest Louis Roederer Brut Premier. Jest to najlepszy szampan bez rocznika. Produkowany jest z ok. 62 - 65% Pinot Noir, ok. 8% Pinot Meunier i ok. 30% Chardonnay. Mieszanka zawiera do 20% starych win rezerwowych.
Szampan ten dojrzewa na osadzie drożdżowym przez okres do czterech lat i charakteryzuje się wyjątkowo owocowym i pełnym charakterem (dzięki obfitości winogron Pinot Noir). Dodatkowo, mieszanka ze starszymi winami reserve starzonymi w dębowych beczkach nadaje mu przyjemnych waniliowych niuansów. Szampan ten jest idealny na każdą okazję, zarówno jako doskonały aperitif, jak i doskonały dodatek do pełnego posiłku.

Louis Roederer Carte Blanche to szampan demi-sec, czyli szampan idealny do deserów. Zasadniczo jest to również owocowy Brut Premier, ale o znacznie wyższej resztkowej słodyczy. Chociaż jest uważany za jeden z najlepszych szampanów demi-sec, wielkość produkcji tego szampana jest stosunkowo niewielka (a zatem rzadko spotykana w handlu winem).

Szampan rocznikowy domu znany jest jako Louis Roederer Brut Vintage (Milléssimé). Używane tu odmiany winogron to około 66% Pinot Noir i około 34% Chardonnay. Szampany vintage są starzone przez co najmniej pięć do sześciu lat w chłodnych piwnicach Roederer. Vintage Brut 1990 jest uważany za wybitny. Rocznik 1993 został początkowo sklasyfikowany przez niektórych koneserów jako wciąż wymagający starzenia, ale obecnie jest bez wątpienia doskonałym szampanem rocznikowym. Bogate w owoce z nutami kwiatowymi, o wyraźnej strukturze i niezawodnie pełne, szampany Louis Roederer vintage są przyjemnym wyborem dla miłośników szampana.

W przypadku Louis Roederer Blanc de Blancs dom gra jedną ze swoich kart atutowych: doskonałe "połączenie" z niezliczonymi winnicami Chardonnay w najlepszych lokalizacjach na Côte de Blancs (w tym 30 hektarów własnych winnic wokół słynnego Avize i wyłączne kontrakty na winnice wokół Cramant)! Są to również szampany rocznikowe (Milléssimé). Wszystkie są bardzo treściwe i nadają się jako bogaty, mocny i owocowy (czasem z nutami cytrusów i melona) dodatek do niemal każdego dania.

Louis Roederer Vintage Brut Rosé (Milléssimé) to szampan vintage wyprodukowany z ok. 70 - 80% Pinot Noir i ok. 20 - 30% Chardonnay. Jest to również szampan vintage. Za delikatnym, blado łososiowym kolorem kryje się poważny szampan z intensywnym owocem, który dostarczają tylko najlepsze winorośle Pinot Noir, a jednocześnie inspirowany elegancją Chardonnay. Kolor uzyskuje się poprzez tradycyjną macerację lub umiejętne zacieranie ze skórką czarnych winorośli Pinot Noir.

To prowadzi nas do słynnego Louis Roederer Cristal

Cristal był już bardzo poszukiwanym cuvée w czasach rosyjskich carów. Dzisiejszy prestiżowy cuvée o tej samej nazwie jest produkowany z taką samą starannością przez Dom Roederer, jak w dawnych czasach (autor podejrzewa nawet, że dla nas, koneserów, jest dziś więcej troski niż dla carów w tamtych czasach). Szampany Cristal to rocznikowe szampany wytwarzane z około 50 - 60% Pinot Noir i około 40 - 50% Chardonnay. Dom Roederer używa tylko najlepszych win z własnych crus do produkcji tego najlepszego szampana.

Po tym, jak Jean-Claude Rouzaud i jego renomowani mistrzowie piwniczni, np. Jean Baptiste Lécaillon, stworzyli szampana tego typu z doskonałym składem, pozwolili mu dojrzewać przez długi czas w domu i ostatecznie go dostarczyli, koneserzy natychmiast znajdują nabywców tego szampana - często osadzonego w pudełku wykonanym z cienkiego drewna. Przezroczyste butelki są również owinięte specjalnym żółtym celofanem, który pochłania do 98% promieniowania ultrafioletowego (szkodliwego dla szampana) z oświetlenia fluorescencyjnego lub światła słonecznego (ta ochrona celofanowa nie powinna być usuwana podczas przechowywania!). Obniżki cen są bardzo rzadkie wśród sprzedawców, ponieważ Cristal jest już w bardzo małej podaży, a popyt jest wysoki. Winorośl do produkcji Cristal pochodzi wyłącznie z własnych winnic Roederer. Wszystkie roczniki są wyjątkowo dobre, a jednocześnie nieco odmienne pod względem osobowości. Na przykład Cristal 1990 jest postrzegany przez koneserów jako bardzo bogaty szampan, podczas gdy Cristal 1993 wydaje się znacznie łagodniejszy w bezpośrednim porównaniu. Oba jednak przekonują elegancką jedwabistością, szczególnie delikatną ekspresją owoców i nutą tostowego posmaku.

Cristal Rosé Milléssimé to wielka rzadkość i przez niektórych koneserów uważany jest za najlepszego różowego szampana w historii. Po raz pierwszy został wprowadzony w roczniku 1974. Jest barwiony przez tradycyjną macerację ze skórkami ciemnych winorośli. Reprezentowane odmiany winogron to około 70% Pinot Noir i około 30% Chardonnay. Rocznik 1988 jest uważany za wyjątkowo trwały, bardzo cenny i do dziś urzeka koneserów swoim niezrównanym pięknem.

Znając złożoną i kosztowną historię szampanów Louis Roederer, można by założyć, że muszą one być zbyt drogie dla "zwykłych śmiertelników" (do których należy autor niniejszego raportu). Na szczęście tak nie jest. Na przykład wspaniałe szampany Roederer Brut Premier mieszczą się w każdym budżecie. Specjały takie jak Cristal są oczywiście znacznie droższe, ale bycie carem nie jest już warunkiem wstępnym, aby cieszyć się tym najlepszym szampanem.

 

Powrót do leksykonu i słowniczka | Byłeś tutaj: Roederer